شهرکرد؛ درگیر مهم‌ترین چالش قرن جدید
بحران آب، بی‌تردید مهم‌ترین چالش قرن جدید به شمار می‌رود، بحرانی که بسیاری از نقاط جهان، کشور و چهارمحال و بختیاری را فراگرفته است.
چند سالی است که زنگ خطر بی‌آبی در کشور به صدا در آمده و نفس رودخانه‌های بزرگ و کوچک به شماره افتاده است. طی سال‌های اخیر، همگام با توسعه صنعتی و کشاورزی به نظر می‌رسد از داشته‌ها و منابع آبی موجود آن‌قدر افسارگسیخته استفاده شده که نتیجه آن وارد شدن به شرایط تنش آبی و قرار گرفتن در یک قدمی بحران آبی است.
قطعاً بی‌توجهی به تنش‌ها و بحران‌های آبی می‌تواند حیات بشر را به مخاطره بیندازد و استفاده بیرویه از منابع طبیعی تجدیدناپذیر، جانمایی صنایع آب‌بر در مناطق کویری و فلات مرکزی و کاشت محصولاتی همچون برنج در مناطق خشک کشور تیر خلاصی بر منابع آبی کشور هستند.
بحران آب، بی‌تردید مهم‌ترین چالش قرن جدید به شمار می‌رود، بحرانی که بسیاری از نقاط جهان، کشور و چهارمحال و بختیاری را فرا گرفته است، شاید قرار گرفتن عنوان تنش آبی در کنار نام استانی همچون چهارمحال و بختیاری غیر قابل باور باشد؛ اما استانی که تا پیش از این، 11 درصد منابع آبی کشور را تأمین می‌کرد با مشکلات عدیده‌ای در تأمین آب پایدار مواجه شده است.
وقوع سیل در چهارمحال و بختیاری موجب کدورت شدید و خارج شدن چشمه کوهرنگ به عنوان تآمین کننده بخش اعظمی از آب شرب شهرکرد و چند شهر و روستای دیگر از مدار آبرسانی شد و مردم شهرکرد، حدودا‌ً 13 روز پیاپی را با بی‌آبی و قطعی مکرر آب سپری کردند.
شاید تصور قطعی یک روزه آب برای بسیاری از افرادسخت و دشوار باشد اما در این مدت آب‌های بسته‌بندی و تانکرهای آبرسانی وارد میدان شدند و از طرفی برای تأمین آب شرب در شهرکرد، اجرای سه خط پدافندی در دستور کار قرار گرفت، خطوطی که با کار جهادی و شبانه‌روزی به داد مردم رسید.
خط پدافندی عمان سامانی، چند روز پس از رساندن آب به خانه‌های مردم، با باز شدن دریچه‌های سد زاینده رود برای کشاورزان اصفهانی دچار کدورت و برای ساعاتی از مدار خارج شد، اما طی تماس استاندار چهارمحال و بختیاری با وزیر نیرو سریعا‌ً دریچه‌های سد بسته شد، موضوعی که حساسیت خود را در این برهه نشان داد و ضرورت ملی شدن مدیریت سد را دوچندان کرد.
دسترسی به آب شرب پایدار امروز یکی از نیازهای اولیه و ضروری هر شهروند است، بحران بی‌آبی در شهرکرد تلنگری برای مسئولان استانی و کشوری بود که تأمین آب شرب پایدار را جزو ضروریات قرار دهند و اجرای طرح‌های آبرسانی نبايد به تعویق بیفتد.
تأمین آب شرب پایدار نیمی از جمعیت چهارمحال و بختیاری از بیش از یک دهه گذشته به پروژه آبرسانی بن ـ بروجن گره خورده است، این طرح مصوبه سه دولت را در کارنامه خود دارد و مردم این استان از بیش از یک دهه گذشته چشم‌انتظار بهره‌برداری از این پروژه حیاتی هستند. قطعاً با بهره‌برداری از این پروژه مردم استان طعم شیرین آب پایدار را خواهند چشید.
بحران آب در ایران موضوع امروز و دیروز نیست، باید حل این موضوع در دستور کار تمام سازمان‌های ذی‌ربط قرار بگیرد تا در آینده شاهد وقایع جبران ناپذیر نباشیم؛ هشدار بحران آب باید خیلی رساتر از آنچه تاکنون اعلام شده به گوش همگان برسد و مسئولان نیز راهکارهای عملی، کارشناسی و فوری را برای حل این چالش بزرگ درنظر بگیرند.
ساناز صیدی سامانی
انتهای پیام
