آموزش و سرگرمی کودکان در خانه چگونه باشد؟

به گزارش ایکنا از چهارمحال‌وبختیاری، در پی تشدید نگرانی‌ها از شیوع ویروس کرونا و تعطیلی مدارس و مهدکودک‌ها و نیز به توصیه مؤکد کارشناسان بهداشتی، بسیاری از خانواده‌ها رفت‌وآمد به بیرون از خانه را محدود کرده و روزهای قرنطینه را پشت سر می‌گذارند.

در چنین شرایطی دو موضوع جای تأمل دارد که خانواده‌ها باید به آن توجه داشته باشند، نخست آنکه موضوع بیماری کرونا چگونه برای کودکان مطرح شود تا از آسیب‌های روانی آن مصون بمانند.

نکته دوم اینکه در روزهایی که کودکان مجبورند در خانه بمانند و از پارک و گردش و مهمانی خبری نیست، چگونه می‌توان محیطی شاد و نشاط‌آور برای آنان فراهم کرد.

برای یافتن پاسخ این پرسش‌ها، گفت‌وگویی با مهرداد رضاپور، کارشناس دفتر مشاوره سازمان بهزیستی چهارمحال‌وبختیاری انجام شده است که در ادامه می‌خوانیم.

رضاپور در گفت‌وگو با ایکنا از چهارمحال‌وبختیاری با اشاره به محدودیت‌های پیش آمده در پی خطرات ناشی از شیوع ویروس کرونا برای خانواده‌ها، اظهار کرد: شرایط موجود ایجاب می‌کند که تغییراتی در سبک زندگی و نحوه رفتار با اطرافیان به ویژه کودکان داشته باشیم.

وی ادامه داد: قطعاً می‌طلبد که والدین آگاهی‌هایی را در خصوص این بیماری به فرزندان بدهند اما هر چه سن فرزند پایین‌تر می‌آید ضرورت انتقال این آگاهی‌ها کمتر می‌شود و نیازی به بیان جزییات نیست.

رضاپور در خصوص کودکان ۲ تا ۶ سال، گفت: کودک در این سنین معمولاً ارتباط کلامی برقرار می‌کند و با والدین و اطرافیان همزبان و همکلام می‌شود، ضرورتی ندارد که موضوع بیماری کرونا را برای این کودکان به صورت پیچیده و بزرگ و نگران‌کننده مطرح کنیم.

این کارشناس مشاوره تصریح کرد: باید کودکان این سنین را مطمئن کرد که موضوع کرونا مسئله‌ای مربوط به بیرون از خانه است و در خانه ما چنین مشکلی وجود ندارد، همچنین باید به آنان اطمینان داد که محیط کارمان در بیرون تمیز است و بیماری ندارد، لذا بیان جزئیات مسئله برای آنان ضرورتی ندارد.

رضاپور با بیان اینکه نباید اضطراب خودمان را به کودک انتقال دهیم، افزود: حساب کودکان زیر ۶ سال در زمینه آگاهی‌بخشی و انتقال اطلاعات مربوط به بیماری از بقیه جداست و هیچ نیازی نیست که این مشکل برای آنان تفهیم شود، باید آنان را مطمئن کرد که هر مشکلی هم وجود دارد مربوط به بیرون از خانه ماست.

نحوه بیان مسئله برای کودکان بالای ۶ سال

وی با طرح این پرسش که چگونه باید موضوع بیماری را برای کودکان دبستانی مطرح کرد، گفت: می‌توان توضیحاتی را به این کودکان ارائه داد و آنان را به خطرات بیماری آگاه کرد، البته این آگاهی‌بخشی باید با آرامش خاطر همراه باشد و آنان بدانند که جای ما به عنوان پدر و مادر در محل کار امن است و مراقب خودمان هستیم، ضمن اینکه آنان را به رعایت بهداشت و شستن مرتب دست‌ها دعوت کنیم.

کارشناس دفتر مشاوره سازمان بهزیستی استان گفت: باید مراقب باشیم که فرزندانمان در جریان الگوهای رفتاری در خانه که قرار است دو سه ماه تداوم داشته باشد، دچار وسواس و اضطراب نشوند، چرا که تداوم الگوهای رفتاری ممکن است این رفتارها را در آنان تثبیت و نهادینه کند و به سمت رفتارهای غلط وسواسی کشیده شوند.

رضاپور تصریح کرد: تنها باید نکات حداقلی و لازم را به کودک گوشزد کرد، مثلاً اینکه پس از انجام هر کاری دست‌ها را بشوید و یا اگر مجبوریم ساعتی را بیرون از خانه باشیم، هر وسیله‌ای را لمس نکند، اما سطح تذکرات را نباید بالا برد چرا که منجر به نگرانی و دنبال آن، رفتار وسواسی در کودک می‌شود.

وی با تأکید بر اینکه نگرانی‌هایمان در خصوص بیماری را در حضور کودکان مطرح نکنیم، ادامه داد: ضرورتی ندارد مشکلات و تلفات یا آسیب‌های ناشی از بیماری را در حضور کودکان بیان کنیم، اجازه بدهیم که کودکان به ویژه زیر ۶ سال فضای لذت‌بخش و شیرین را که از زندگی در ذهنشان دارند، همچنان حفظ کنند.

ضرورت ایجاد فضای شاد در خانه

رضاپور در خصوص نحوه سرگرم کردن کودکان در خانه، بیان کرد: باید فعالیت‌ها و بازی‌های نشاط‌آور مورد علاقه فرزندانمان را شناسایی کنیم و همدلی و همکاری ما با کودکان بیشتر از پیش باشد.

وی گفت: این روزها مانند گذشته نیست که برای رهایی از بهانه‌گیری کودک، وعده پارک یا گردش به او داده شود بلکه باید وارد بازی‌های کودکانه با او شد، بازی‌های فکری و فیزیکی، نرمش، حرکات کششی، ورزش و ... از جمله فعالیت‌هایی هستند که می‌توان کودک را همراهی و به انجام آن‌ها در خانه ترغیب کرد.

رضاپور بهره‌گیری از امکانات رسانه‌ها را نیز یادآور شد و افزود: استفاده از موسیقی و برنامه‌های شاد رسانه‌ها که روحیه‌بخش و نشاط‌آور هستند نیز می‌تواند لحاظ شود، ضمن اینکه ساعتی را برای خواندن کتاب و نقل قصه، تلاوت قرآن، گفت‌وگو در خصوص برنامه‌های آینده خانواده و ... می‌توان اختصاص داد.

کارشناس دفتر مشاوره سازمان بهزیستی بیان کرد: کودکان باید احساس کنند که این شرایط محدود و گذراست و جریان عادی زندگی به زودی بازخواهد گشت لذا باید برای آن برنامه‌ریزی کرد، به این ترتیب می‌توان از فشار و نگرانی آنان کاست.

رضاپور گفت: به دلیل عادی نبودن روال زندگی در این شرایط و محدود شدن رفت‌وآمدها، حادث شدن اندکی اضطراب و نگرانی برای کودکان و کسل شدن آنان در محیط خانه اجتناب‌ناپذیر است که باید تلاش کرد این فشار و یکنواختی را به حداقل رساند.