په کافرون سورت کې د مذهبي کثرت ګرايي په اړه د اسلام نظر

ایکنا – (تهران) د قرآنکریم په یوه آیت کې خدای تعالی د اسلام پیغمبر (ص) ته امر کوي چې له کفارو څخه وغواړي چې خپل دین ولري. ځینې ​​په دې باور دي چې دا آیت له دیني کثرت ګرايي سره د اسلام د موافقې ثبوت دی.

 د قرآنکریم یو سلو نهم سورت "کافرون" نومېږي. دا سورت په شپږو آیتونو سره په 30مې سپارې کې دی. "کافرون" چې مکي سورت دی، اتلسم سورت دی چې د اسلام پر پیغمبر (ص) نازل شوی دی.

دا سورت "کافرون" نومېږي ځکه چې دا سورت د کافرانو په اړه دی او دا کلمه د دې سورت په لومړي آیت کې راغلې ده. ويل شوي چې دا سورت هغه وخت نازل شو، چې د کافرانو يوې ډلې د يو څه مودې لپاره د رسول الله (ص) په دين کې د ژوند کولو وړانديز وکړ او پيغمبر (ص) د يو څه مودې لپاره د هغوى د دين پيروي وکړي.

په دې سورت کې خداى جل جلاله رسول الله (ص) ته امر کوي چې د بت پرستۍ له دين سره خپل مخالفت څرګند کړي او اعلان وکړي چې د کفارو له دين سره هېڅ مينه او علاقه نه لري او نه به ورسره سوله وکړي، همدارنګه هم خبر ورکوي چې کافران هم د هغه دین نه مني؛ له همدې امله، نه د اسلام دین د دوی لخوا کارول کېږي او نه منل کېږي او نه د کفارو دین د اسلام پیغمبر (ص) له خوا؛ نو کافران باید دا امید ونه لري چې پیغمبر به له دوی سره سوله وکړي.

دا سورت د اسلام پیغمبر (ص) ته د کفارو ځواب ورکولو لپاره، د خدای امر دی. په لومړيو درېيو آيتونو كې دا مطلب دى چې خداى جل جلاله پېغمبر (ص) ته د تل لپاره د عبادت كولو امر كوي او دا چې كافرانو ته خبر وركړي چې هېڅكله د خداى عبادت نه كوي، نو د مسلمانانو او كافرانو تر منځ په دين كې كوم مشتركات نشته. البته دا خبره تر هغه وخته پورې ده، چې کفار په خپل دين کې پاتې وي، که نه نو په مختلفو زمانو کې کفارو اسلام منلی او د خدای عبادت يې هم کړی دی.

دا مفهوم، په لاندې آیتونو کې تکرار شوی:  «وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ؛ وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ: او نه زه د هغه څه عبادت کوم چې تاسو یې عبادت کوئ" 4 او نه تاسو د هغه څه عبادت کوئ چې زه یې عبادت کوم." (کافرون / 4 او 5). دا تکرار د دې سورت پر پیغام ټینګار کوي. همدارنګه ټینګار شوی چې پیغمبر (ص) باید په هر وخت او هر حالت کې د خدای په عبادت کې مشغول وي.

وروستى آيت په بشپړه توګه د مسلمانانو لاره له كافرانو څخه بېلوي: «لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ: ستاسو دين ستاسو لپاره او زما دين زما لپاره. دلته ښايي ځينې کسان ووايي چې اسلام د کفارو او مشرکانو د دين له انتخاب سره موافقه کړې ده او يا دا چې خداى پاک له رسول الله (ص) څخه د کفارو د مخالفت غوښتنه کړې ده. ځينو هم دا آيت د "مذهبي کثرت ګرايي" سره د اسلام د موافقې په مانا ګڼلې دی، خو دا انګېرنې سمې نه دي، ځکه اسلام تل هڅه کړې چې خلک توحيد ته راوبلي او له کفر او شرک څخه ځان وساتي.

ځينې مفسرين په دې اند دي، چې په دې آيت کې د (دين) کلمه د دين او مذهب په مانا نه ده، بلکې د جزا او عذاب په معنا ده؛ نو د دې آيت معنا دا ده چې هره ډله به د خپل دين او طريقې له مخې، خپله سزا يا اجر ترلاسه کوي.