همسران در قیامت تکیه‌گاه یکدیگرند

به گزارش ایکنا از قزوین، آیت‌الله عبدالکریم عابدینی، نماینده ولی‌ فقیه در استان و امام جمعه قزوین در جلسه تفسیر قرآن در شرح سوره انسان گفت: خدای متعال در آیات ۱۱ تا ۱۹ سوره انسان نعمت‌های بهشتی ابرار را بر می‌شمارد، پیش از این آیات نیز آیه‌هایی آمده که مطابق آن‌ها قیامت دو جلوه دارد، یک جلوه خشم و انتقام خداست که با جهنم ظاهر می‌شود، یک جلوه هم احسان و نعمت خداست که در بهشت تجلی پیدا می‌کند.

وی ادامه داد: خدای متعال در آیات ۱۱ تا ۱۹ سوره انسان به ابرار می‌فرماید این جوایز متعلق به شماست، نخستین جایزه در آیه ۱۱ سوره انسان آمده است، این آیه مانند این است که در دعای ماه رجب به خدا می‌گوییم «أَعْطِنِی بِمَسْأَلَتِی إِیَّاکَ جَمِیعَ خَیْرِ الدُّنْیَا وَ جَمِیعَ خَیْرِ الْآخِرَةِ وَ اصْرِفْ عَنِّی بِمَسْأَلَتِی إِیَّاکَ جَمِیعَ شَرِّ الدُّنْیَا وَ شَرِّ الْآخِرَةِ»، اگر این دعا را با آیه ۱۱ سوره انسان تطبیق بدهیم، می‌بینیم که خدای متعال به ابرار می‌فرماید اگر شما از چیزهایی که دوست دارید برای خدا انفاق کنید، این دعا برایتان محقق می‌شود و هر چه خیر آخرت است نصیبتان شده و هر چه شر آخرت است از شما دور می‌شود.

امام جمعه قزوین اظهار کرد: این یکی از خیرهایی است که خدای متعال در روز قیامت نصیب ابرار می‌کند، دومین خیر نیز در آیه ۱۱ سوره انسان آمده و خداوند می‌فرماید ابرار در قیامت سرسبزی و شادابی می‌بینند و چهره‌هایشان شاد است، مثل درختی که سرسبز و تماشایی است. خدای متعال این معنا را در آیه ۲۲ سوره قیامت نیز فرموده که در قیامت برخی صورت‌ها شاداب و مسرور هستند، مطابق آیه ۱۱ سوره انسان، نعمت و خیر دیگری که در قیامت نصیب ابرار می‌شود سُرور است، سرور توصیفی برای قلب ابرار است، یعنی ابرار نه تنها در قیامت چهره شادابی دارند، بلکه قلبشان نیز پر از سرور و شادمانی است.

وی خاطرنشان کرد: خیر و برکت دیگری که خدای متعال در قیامت به ابرار عنایت می‌کند، در آیه ۱۲ سوره انسان بیان شده است، ابی حمزه ثمالی از امام باقر(ع) نقل کرده که آیه ۱۲ سوره انسان یعنی اینکه اگر آدم برای مصیبت‌های دنیایی صبر کند، خدا به ازای این صبر بهشت را به انسان عنایت می‌کند.  خداوند در آیه ۱۴ سوره انسان می‌فرماید در قیامت سایه درختان بهشتی به ابرار نزدیک است و آن‌ها زیر سایه این درختان که تجلی محبت و رحمت خدا هستند، زندگی می‌کنند.

معنای حُب در سوره انسان

نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین تصریح کرد: خدای متعال در آیه ۸ سوره انسان برای حُب دو معنا را فرمود، نخست اینکه انسان هر چه گرسنه باشد علاقه‌اش به غذا بیشتر می‌شود، امیرالمؤمنین(ع)، حضرت زهرا(س) و حسنین(ع) با اینکه سه روز متوالی روزه گرفته بودند و بسیار گرسنه بوده و به غذا علاقه داشتند، این غذا را به دیگران انفاق کردند.

وی گفت: معنای بعدی حب این بود که اهل بیت پیامبر(ص) به‌خاطر رضای خدا این کار را انجام دادند، البته این دو معنا با هم منافاتی ندارند، یعنی در حالی که اهل بیت پیامبر(ص) بسیار به غذا علاقه و احتیاج داشتند، به خاطر محبتشان به خدا طعام خود را اطعام کردند، زیرا محبت آن‌ها به خدا، با علاقه و احتیاج آن‌ها به غذا قابل قیاس نبود، وقتی آن‌ها این کار را کردند، خدا هم مهر، لطف، رحمت و محبتش را به آنان نشان داد.

امام جمعه قزوین بیان کرد: نعمت بعدی در بهشت، مطابق آیه ۱۳ سوره انسان این است که ابرار به جایگاه خوبی شامل تکیه‌گاه و تخت تکیه می‌کنند، حتی در برخی روایات در تفسیر این آیه آمده که همسران در قیامت تکیه‌گاه یکدیگرند، یعنی همسران در قیامت دلشان به هم خوش است و با هم بودن برایشان نعمت است.

وی افزود: در این آیه جای ابرار در قیامت نشان داده شده و آمده است که ابرار در حالی که بر روی تختی تکیه کرده‌اند، انواع میوه‌ها نزد آن‌ها می‌آیند و گویا هر میوه در نوبت ایستاده و نگران است که مبادا ابرار نخواهند از آن استفاده کنند، یعنی خدا کاری کرده که بهشت طالب مؤمن است و مؤمن را می‌خواهد.

نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین بیان کرد: در آیه ۱۴ سوره انسان آمده است که خدا در قیامت محبتش را نزدیک ابرار می‌کند و ابرار با همه وجودشان محبت خدا را لمس می‌کنند، در ادامه همین آیه نیز آمده آنقدر سایه و شاخه درختان بهشتی به ابرار نزدیک می‌شوند که برای خوردن میوه آن‌ها نیازی نیست که ابرار حتی دستشان را دراز کنند، بلکه مستقیم می‌توانند میوه‌ها را تناول کنند.

بهشت به وجود مؤمن افتخار می‌کند

وی بیان کرد: بهشت به وجود مؤمن افتخار می‌کند و تمام دار و ندارش را تقدیم مؤمن می‌کند، هر نوع میوه‌ای که مؤمن اشتها داشته باشد در بهشت در معرض استفاده او قرار می‌گیرد، مؤمن اگر مؤمن حقیقی باشد در همین دنیا هم خیلی وقت‌ها خدا خواسته خودش را با اراده او محقق می‌کند.

آیت‌الله عابدینی خاطرنشان کرد: برای مثال همه ما یقین داریم در رابطه با پیروزی انقلاب اسلامی، خدا عزت و اقتدار اسلام را می‌خواست اما یک ولیّ از اولیای الهی آمد و گفت شاه باید برود، یعنی اراده کرد که شاه برود، چون اراده او خالص بود و تجلی اراده خدایی بود، کن‌فیکون کرد و این اراده محقق شد، این آدم اراده کرد که باید حکومت اسلامی برقرار شود، خدا این معنا را رزق او کرد و گفت ای بنده من، تو برای رضای من این معنا را خواستی، من هم می‌خواهم همین طور شود.

وی ادامه داد: ما در زندگی دنیوی در زمستان سردمان می‌شود و در تابستان‌ نیز از گرما گلایه می‌کنیم و لازم است برای مقابله با گرما و سرما هزینه کنیم، امیرالمؤمنین(ع) وقتی به مردم زمانه خود می‌فرمود به جهاد بروید، برخی می‌گفتند اکنون زمستان است، صبر کن تا هوا گرم شود، حضرت در تابستان هم به آن‌ها می‌فرمود به جهاد بروید، برخی باز می‌گفتند اکنون تابستان است، صبر کن هوا سرد شود.  حضرت در خطبه جهاد خطاب به آنان فرمود ای کسانی که شباهت به مردان دارید اما مرد نیستید، من به شما دستور جهاد می‌دهم اما شما سرمای زمستان و گرمای تابستان را بهانه می‌کنید.

آیت‌الله عابدینی گفت: خداوند در آیه ۱۳ سوره انسان می‌فرماید در قیامت نه شمس می‌بینید که گرمای آن شما را بیازارد و نه سرما می‌بینید که اذیت شوید. بهشتیان تجلی نور خورشید را می‌بینند اما خبری از خورشید نیست، برای آن‌ها سؤال می‌شود که خدایا مگر تو نفرمودی در بهشت خورشیدی وجود ندارد، پس این نور از چیست؟ در جواب می‌شنوند که این نور خورشید نیست، این نور وجود علی(ع) و فاطمه(س) است.

وی بیان کرد: خدای متعال در آیه ۱۵ سوره انسان می‌فرماید اگر دور مؤمن بگردید می‌بینید که دور او کوزه‌های خاصی چیده شده است، جنس این کوزه‌ها از نقره است که این نقره‌ها مانند شیشه هستند، یعنی از پشت این کوزه‌ها درون آن‌ها دیده می‌شود. در این خصوص علامه مجلسی در بحارالانوار از امام صادق(ع) نقل کرده که این ظرف‌های بهشتی که اسمشان در آیه ۱۵ سوره انسان آمده، به گونه‌ای است که چشم انسان می‌تواند در آن‌ها نفوذ کند و داخلشان را ببیند، همان طور که می‌تواند از پشت شیشه داخل ظرف شیشه‌ای را ببیند.

امام جمعه قزوین خاطرنشان کرد: در تفسیر قمی نیز آمده منظور از این آیه کوزه‌های بزرگی است که هیچ دستگیره‌ای ندارند و از نقره‌های بهشتی هستند، مبادا آن‌ها را با نقره‌های دنیایی اشتباه بگیرید، اهل بهشت به اندازه نیازشان از این کوزه‌ها می‌نوشند. نعمت دیگری که در این سوره برای ابرار بیان شده، در آیه ۱۷ سوره انسان آمده است، در این آیه آمده از کاسه‌هایی به ابرار می‌نوشانند که مزاج، مزه و طعم آن‌ها مانند زنجبیل است، شاید ذهن ما به سراغ زنجبیل‌های دنیوی برود، اما این‌طور نیست، خداوند صرفاً برای اینکه بتواند تا حدودی بهشت را به ما نشان بدهد این اسامی دنیوی را به کار برده است.

وی تصریح کرد: ما نمی‌توانیم این دنیا را به طفلی که در رحم مادر است بفهمانیم، اگر بخواهند بهشت را به ما که اکنون در رحم دنیای ظلمانی هستیم بفهمانند، چطور ممکن است؟ با استفاده از مثال‌های دنیوی این را برای ما توضیح می‌دهند که اندکی متوجه شویم در قیامت چه خبر است و ذهنمان تا حدودی درگیر این معانی نورانی شود. در آیه ۱۸ سوره انسان نیز آمده در بهشت چشمه‌ای است که سلسبیل نامیده می‌شود، این چشمه یکی دیگر از نعمت‌هایی است که خدا در بهشت به ابرار عنایت می‌کند.

نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین اظهار کرد: در رابطه با آیه ۱۸ سوره انسان در روضه الواعظین به نقل از رسول خدا(ص) آمده که حضرت فرمودند خدای متعال به من ۵ چیز و به علی(ع) هم ۵ چیز عطا کرده است، به من جوامع‌الکَلِم شامل قرآن، کتاب‌های آسمانی و حکمت داده و به علی(ع) نیز مجموعه علوم را داده است، مرا نبی و علی(ع) را وصی من قرار داده است، به من کوثر و به علی(ع) سلسبیل عطا کرده است، یعنی چشمه سلسبیل هر چقدر لذت، آبرو و جاذبه دارد، از جاذبه وجود امیرالمؤمنین(ع) و حضرت فاطمه (س) است.

وی خاطرنشان کرد: پیامبر(ص) در ادامه فرمود خدای متعال به من وحی و به علی(ع) علوم الهامی را عطا کرده است، خدا مرا به آسمان برده و برای علی(ع) نیز درهای آسمان را باز کرده و حجاب‌ها را کنار زده است. در رابطه با آیه ۱۹ سوره انسان در بحارالانوار به نقل از امیرالمؤمنین (ع) آمده منظور از «وِلْدَانٌ» در این آیه، بچه‌های دنیایی ما هستند، همان بچه‌هایی که قبل از اینکه حسنات یا گناهی انجام بدهند از دنیا می‌روند، این‌ها برای والدین‌شان از نعمت‌های بهشتی به حساب می‌آیند.