قیام ۲۹ بهمن مردم تبریز در سال ۵۶ شاید یک جرقهای بزرگ در تاریخ انقلاب ایران شناخته شود که این جرقه در نهایت به یک آتش بزرگ در میان مردم تبدیل شد و ملت ایران را به لرزه درآورد تا اینکه یک سال بعد و در بهمن ۵۷، پیروزی را برای این ملت به ارمغان آورد. شروع داستان این قیام به دی ۵۶ بازمیگردد. در این ماه، کارتر، رئیسجمهور آمریکا، وارد تهران شد. چگونگی مراسم ضیافت شام، نحوه حضور اعضای خانواده سلطنت در آن و سخنان اغراقآمیز کارتر در ستایش از شاه، باعث تعجب همگان شد.
خلاصه آنکه کارتر ایران را (جزیره ثبات) در یکی از پرآشوبترین نقاط جهان خواند. سرمستی شاه از تمجید کارتر و حمایت آمریکا و کشورهای غربی از حکومتش موجب شد تا پس از پایان سفر کارتر، شاه همان روز دستور دهد که مقالههای شدیدالحن علیه امام خمینی(ره) نوشته شود.
یک هفته پس از بازدید کارتر مقاله معروف به (ایران و استعمار سرخ و سیاه) با امضای مستعار احمد رشیدی مطلق در روزنامه اطلاعات روز هفدهم دی ماه ۱۳۵۶ به چاپ رسید. در آن مقاله، امام خمینی(ره) به شدت مورد حمله و توهین قرار گرفته بود. انتشار مقاله اهانتآمیز در روزنامه اطلاعات با واکنش فوری طلاب، روحانیون و مردم قم رو به رو شد. تظاهرات نوزدهم دیماه، منتهی به حمله نیروهای نظامی به مردم شد. که طی آن ۱۴ نفر کشته و تعداد بسیاری مجروح و شماری از علما و روحانیون نیز دستگیر و تبعید شدند.
اما دامنه اعتراضها افزایش یافت. در ۲۹ بهمنماه ۵۶ در شهر تبریز، برای شهدای قم، مراسم اربعین برگزار شد و ارتش، مردم را به گلوله بست. در این قیام تاریخی مردم تبریز، که نشانگر روی جدیدی از خشونتهای ظالمانه خاندان سلطنتی بود، نخستین بار شعار «مرگ بر شاه» در میان مردم جاری گشت و آنقدر بر روی مردم سایر شهرها تأثیر گذاشت که بهمناسبت برگزاری چهلم شهدای این قیام، مردم یزد نیز شروع به اعتراضات خود کردند اما بار دیگر جنایت ۲۹ بهمن تکرار شد و سپس درگیریها، شهر به شهر ادامه یافت.
این درگیریها روز به روز جنبههای سیاهتری مییافت تا اینکه در مرداد سال ۵۷، ۴۷۷ نفر در پی جنایت مهیب ساواک، گماشته رژیم پهلوی، در آتش سوزی سینما رکس جان دادند. اتفاقات بسیاری تا بهمن ماه ۵۷ رخ داد. هزاران مردم بیگناه در درگیریهای ارتش با آنها، کشته و مجروح شدند اما مردم غیور ایران تا پای جان ایستادگی کردند و نگذاشتند که استکبار داخلی، مجال آرامش داشته باشد. و در نهایت با تلاش و همت میلیونی ملت ایران، انقلابی که ریشههای آن به عقاید، هویت، شرعیت، احترام، عزت و تعصب یک ملت دامن زده بود، به پیروزی رسید.
انتهای پیام