شاهنامه را باید شناسنامه ایران نامید
قائم‌مقام وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گفت: شاهنامه را شناسنامه ایرانیان، ترازوی زبان فارسی، اوستای پس از اسلام، اخلاق‌نامه، خردنامه، نیک‌نامه، شجاعت‌نامه و ثبت احوال ایرانیان نامیده‌اند.
به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، علی دارابی قائم‌مقام وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی امروز، ۲۴ اردیبهشت ماه، در مراسم بزرگداشت روز فردوسی که در آرامگاه فردوسی برگزار شد، اظهار کرد: شاهنامه را باید همانطور که استاد بزرگ زبان و ادبیات فارسی، دکتر شفیعی کدکنی، می‌گوید، کتاب تاریخ ایران نامید. شاهنامه را شناسنامه ایرانیان، ترازوی زبان فارسی، اوستای پس از اسلام، اخلاق‌نامه، خردنامه، نیک‌نامه، شجاعت‌نامه و ثبت احوال ایرانیان نامیده‌اند.
وی ادامه داد: شاهنامه را نمی‌توان اثر یک نفر دانست، در واقع گویا، هزاران هزار مردم در سرودن آن مشارکت داشته‌اند. شاهنامه بیان حال یک قوم و کتاب بشریت به ویژه کتاب ایران بوده که ایرانی آن را بر بالین خود داشته تا بی‌گاه خوابش نبرد و اگر برد، خواب‌های آشفته نبیند. ارزش شاهنامه به حدی است که در تاجیکستان فردوسی را مقدس می‌دانند و کودکی که متولد می‌شود، شاهنامه را بالای سر او می‌گذارند.
شاهنامه بزرگترین نماد فرهنگی
دارابی با اشاره به اینکه شاهنامه بزرگترین نماد فرهنگی است، تصریح کرد: شاهنامه پیش از آنکه اسطوره‌ای و تاریخی باشد، شاهکاری هنری، ادبی و فلسفی است. در حقیقت اهمیت فردوسی و خلاقیت هنری او در مطالبی که منظوم کرده، نیست، بلکه در چگونگی منظوم کردن آن است. زیبایی شعر فردوسی، بی‌همتایی طبع شعری و حکمت پویای اندیشه او است که توانسته با فراغتی شگفت‌انگیز شاهنامه را به شاهکاری بدون دسترس در عرصه حکمت و ادب فارسی تبدیل و به جهانیان معرفی کند.
قائم‌مقام وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اضافه کرد: هدف بلند فردوسی در سرودن شاهنامه زنده‌نگاه‌داشتن زبان و فرهنگ فارسی است. هنر بزرگ و شاهکار شاهنامه توسط فردوسی در سده چهارم هجری که دوره شکوه فرهنگ اسلامی بود، در این است که در پرتو آن توانسته‌ایم هویت خود را بازسازی کنیم.
وی خاطرنشان کرد: حکیم توس انگشت بر مهم‌ترین مسئله یعنی هویت ملی می‌گذارد. فردوسی زبان ملت، خود ملت و جوهره ملیت را در کار خود تشخیص داده و تعیین کرده است. هویت ملی برای یک ملت به منزله روح برای بدن است که فقدان آن به منزله مرگ خواهد بود. هویت ملی عامل همبستگی و شکل‌گیری روح جمعی در یک ملت و وجه مشخص میان ملل دیگر است. هویت ملی ریشه در تاریخ و فرهنگ یک ملت دارد.
دارابی افزود: هویت ملی دربرگیرنده چهار دسته ارزش‌های ملی، دینی، جامعه‌ای و انسانی است. یک ملت برای بقاء خود نیازمند هویت ملی است و وحدت ملی هم جز با تکیه بر هویت ملی فراهم نمی‌شود. دین می‌تواند به عنوان مهم‌ترین عنصر هویت ملی به‌حساب آید؛ اگرچه جستجوی ریشه‌های تاریخی و فرهنگی زمینه‌ای است که نباید آن را دست کم گرفت.
قائم‌مقام وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بیان کرد: مراد از هویت در لغت پاسخ به سوال چه کسی بودن است؛ با عنایت به این موضوع هنر بزرگ فردوسی را در تلاش ۳۰ ساله برای نگارش شاهنامه بهتر درک می‌کنیم، چرا که هزار سال پیش اثری خلق کرده که می‌داند چرا، چگونه و برای چه مخاطبی سخن می‌گوید، اثری که در هر عصر و زمانه‌ای پویا و مانا بوده و مخاطب خود را دارد و همگان را به تحسین خود واداشته است.
وی با بیان اینکه ادبیات فارسی بر چهار ستون اصلی از جمله فردوسی، سعدی حافظ و مولانا استوار است، عنوان کرد: نسل امروز نسلی است که دارای چنین هنرمندان، شاعران، ادیبان و بزرگانی در سطح جهان است و رسالت مهمی بر عهده دارد. چنین جامعه‌ای دچار گسست فرهنگی نخواهد شد و همچنان بر قله میراث فرهنگی جهان می‌ایستد و از میراث فرهنگی خود می‌گوید.
اعطاء افتخاری نشان فردوسی به خانواده شهید الداغی
در ادامه این آئین که با حضور محمدرضا قلندر، شهردار مشهد، سیدجواد موسوی، مدیر کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی، حجت‌الاسلام حجت گنابادی‌نژاد، معاون فرهنگی، اجتماعی و زیارت استانداری خراسان رضوی و جمعی از اساتید و دانشجویان در آرامگاه فردوسی برگزار شد، چهار نفر از کسانی که در یک سال اخیر در حوزه حماسه‌سرایی، حماسه‌سازی، حماسه‌پژوهی و فردوسی در عرصه بین‌الملل فعالیت‌های موثری داشتند، تجلیل به عمل آمد و نشان عالی فردوسی به آن‌ها اعطا شد.
نشان‌های فردوسی به محمدحسین لطیفی، کارگردان سینما و تلویزیون بابت حماسه‌سرایی، خانواده شهید الداغی بابت حماسه‌سازی و دکتر محمود مدبری، دکترتمام دانشگاه کرمان و شاهنامه‌پژوه، بابت حماسه‌پژوهی اهدا شد.
همچنین نشان افتخاری فردوسی به مرادجان بوری بایوف، رئیس موسسه فرهنگی اکو، به پاس فعالیت‌هایش در حوزه زبان و ادبیات فارسی اهدا شد.
انتهای پیام
