آنچه در سفر راهیان نور یافتم

اردوهای راهیان نور، سفری معنوی و روحانی است که در میان دغدغه‌های زمان تجربه روزهای سخت ایران را یادآوری می‌کند. روزهایی که نباید هیچ‌گاه در میان دل‌مشغولی‌ها فراموش شود. دانشجویان به‌عنوان عضو فعال جامعه و اثرگذاران فرهنگی ـ اجتماعی باید در این فضا قرار گرفته تا برای تأثیرگذاری بیشتر و انجام وظایف خود به‌عنوان یک دانشجو مسیر روشن را بیابند.

وقتی با دانشجویان سخن می‌گویی از تجربه شیرین زندگی چند روزه در مناطق عملیاتی می‌گویند که انگار مانند یک چراغ، بُعدی از زندگی که برایشان تاریک بوده را روشن کرده است؛ حال آنکه این روشنایی باید برای آگاهی جامعه استفاده شود.

سیدعلی اکبری، از دانشجویان بیرجندی که امسال برای نخستین بار راهی سفر راهیان نور شده است در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان‌جنوبی گفت: پس از سال‌ها که هر سال آرزوی رفتن به این سفر را داشتم امسال توانستم در این فضا قرار گیرم.

وی افزود: وقتی به سمت فضاهای عملیاتی حرکت کردیم حس عجیبی در دل داشتم؛ حسی به بلندای سفر به تجربیات گذشته ایران؛ زمانی که هنوز نبودم و اموری که هنوز تجربه نکرده بودم. وقتی به یادمان شهدا و مناطق عملیاتی رسیدم درک کردم که چرا برخی در زمان‌های نه چندان دور از آرامش خود گذشته و به این مکان آمدند؛ درک کردم این فداکاری باور نکردنی برای ملت را.

این دانشجو ادامه داد: در تمام طول مسیر برگشت به نقطه نقطه زندگی چند روزه‌ام در مناطق عملیاتی فکر کردم، از اینکه چگونه می‌شود یک انسان از خوشی‌های دنیایی بگذرد و چگونه مسیرها را برای دیگران هموار می‌کند؛ با خود فکر می‌کردم که من چه کرده‌ام؛ آیا مانند شهید همت و شهید باکری به دیگران و سپس به خود فکر کرده‌ام؟ هرچه تفکر کردم دیدم کاری برای ملتم انجام نداده‌ام.

وی یادآور شد: در راه بازگشت از مناطق عملیاتی برای زندگی خود برنامه ریختم؛ سعی کردم خود را به جای انسان‌های آن زمان بگذارم و آن لحظات بیم و امید جنگ را حس کنم؛ چقدر برایم سخت بود و اکنون چه راحت روزگار می‌گذرانم. با خود گفتم کمی باید به فکر دیگران نیز بود.

سفری که وظیفه‌ام را یادآوری کرد 

عاطفه قمری از دانشجویان بیرجندی که اردوی راهیان نور را برای دومین بار تجربه کرده است به خبرنگار ایکنا گفت: اولین بار در زمان دانش‌آموزی وارد این مناطق شدم؛ آن زمان به علت سن کمی که داشتم شاید درک رفتار رزمندگان برایم دشوار بود، اما اکنون به‌واسطه دانشجو بودنم و همچنین حضور بیشتر در اجتماع و با اطلاعاتی که دریافت می‌کنم؛ این رفتن‌ها در آن زمان و جنگ برای حفظ خاک ایران را درک می‌کنم.

وی افزود: دیدن این فضا و درک دل کندن برخی‌ در دوره‌ای برای حفظ میهن برایم بسیار دلنشین است و این امر وظیفه من که دانشجو هستم را سنگین می‌کند؛ دانشجویی که به فرموده مقام معظم رهبری باید آگاه و بصیر باشد.

قمری ادامه داد: به نظرم وظیفه دانشجویان در دنیای کنونی ایده‌پردازی درست و دنبال نکردن هر داده‌ای است که از فضای مجازی به دست می‌رسد؛ این داده و اطلاعات باید پردازش شده و سپس توسط قشر آگاه جامعه به اجتماع برسد؛ این بخشی از وظیفه دانشجوی آگاه امروزی است.

درست زندگی کردن را باید آموخت

احمد مظفرنیا، دانشجوی دیگری است که حس و حال سفر به مناطق عملیاتی را تجربه کرده است، می‌گوید: هیچ‌گاه نتوانستم تنهایی مادران شهدا را درک کنم؛ مادرانی که فرزندانشان در مسیر آرامش ملت ایران قدم گذاشتند و جان خود را در راه دفاع از میهن هدیه کردند. آنچه از راهیان نور یاد گرفتم هنر درست زندگی کردن با دیدن شرایط اطراف است؛ هنری که نباید از یاد برود و اصول درست نفس کشیدن را باید آموخت؛ این اصول در هر عصری به اقتضای زمان برنامه خود را می‌خواهد؛ برنامه داشتن برای مقابله با افکارسازی دشمن نیاز امروز است.

مهم‌ترین سوغاتی یک سفر

علی نوفرستی، یکی دیگر از دانشجویانی که امسال به اردوی راهیان نور اعزام شده است، به خبرنگار ایکنا گفت: برای رفتن به این اردو همیشه مصمم بودم، اما هر سال زمان اعزام مشکلی پیش می‌آمد ولی امسال در درست‌ترین زمان ممکن به این سفر رفتم؛ وقتی که نیاز داشتم؛ بنابراین معتقدم تا زمانی که شهدا انسان را به این فضا دعوت نکنند نمی‌توانی در این یادمان‌ها حضور یابی.

وی بیان کرد: برای دیده شدن بخشی از موارد مانند حس نوع دوستی و احترامی که شهدا داشتند و همچنین یاد خدا که در زندگی روزمره نادیده انگاشته می‌شود نیاز به حضور در این فضا داری. زمانی که در اردوی راهیان نور قرار می‌گیری از تمام آنچه که تو را به دنیا وصل کرده جدا می‌شوی و به سمت خدا پیش می‌روی، انگار ریسمانی به نام شهدا تو را به سمت خدا می‌کشد؛ حسی که تا مدت‌ها برگشت از آن مناطق نیز در دل داری؛ اما پس از بازگشت از این فضا باید مراقب باشی دوباره آلوده زندگی دنیایی نشوی.

وی ادامه داد: شاید مهم‌ترین فایده سفر راهیان نور، همین ایجاد و ثبات حس خدایی در درون انسان است که باید سعی کنی از یادت نرود. به‌طور مثال در انجام تمام امور جاری در زندگی با کمی تفکر در مورد زندگی شهدا می‌توانی از گناه دور باشی و این به نظر من برجسته‌ترین سوغاتی من از این سفر است.

ره توشه زندگی

سعادتی نیز از دیگر دانشجویان اعزامی به سفر راهیان نور گفت: راهیان نور یک سفر نیست بلکه یک راه نورانی است؛ راهی که باید در زندگی‌ات ماندگار شود و مختص یک سفر نباشد.

وی بیان کرد: وقتی در فضای یادمان‌های شهدا قرار می‌گیری متوجه می‌شوی این افراد چه احساس پاکی را در زندگی خود تجربه کرده‌اند؛ این احساس پاک می‌تواند در زندگی انسان جریان داشته باشد تا هیچ‌گاه به سمت گناه نروی. حس نوع‌دوستی و به فکر د‌یگران بودن نیز در تمام فضای راهیان نور جریان داشت که ره توشه زندگی ما می‌تواند باشد.