حجتالاسلام مهدی گرجی، استاد حوزه و دانشگاه، در گفتوگو با ایکنا از اصفهان، با بیان اینکه یکی از حساسترین دورههای زندگی معصومین(ع)، دوره زندگی و امامت امام حسن عسکری(ع) است، اظهار کرد: ایشان از این لحاظ به عسکری معروف شدند که در منطقهای نظامی تحت نظارت شدید امنیتی قرار داشتند، رفتوآمدها کنترل میشد و آمدوشد و ارتباطات ایشان شدیدا تحت نظر بود.
وی افزود: حکومت عباسی به این دلیل امام حسن عسکری(ع) را اینگونه در حصر و کنترل نگه داشته بود که میترسید ارتباطات مردمی و علاقه خاص شیعیان و مسلمانان به فرزند پیامبر(ص) موجب بیثباتی در حکومت غاصبانه آنها شود. البته امام تسلیم نشدند و به طرق مختلف، معارف شیعی و اسلامی را در اختیار پیروان خود قرار دادند. ایشان به لحاظ رفتار با همسایگان، نگهبانان و خانواده خود سبک زیبایی از اخلاق و سلوک علوی و فاطمی را به مردم نشان دادند و به بهانهها و روشهای مختلف مثل خرید از افرادی که به آن منطقه میآمدند، حدیث یا جملهای به عنوان امانت در اختیارشان قرار میدادند تا آنها به مردم و شیعیان ابلاغ کنند.
این استاد حوزه و دانشگاه بیان کرد: در زمان امام حسن عسکری(ع) فرقههای خاصی شکل گرفتند. از طرف دیگر، چون پیشبینی آمدن مهدی موعود(عج) مطرح بود، امام عسکری(ع) و همسر بزرگوارشان تحت نظر بودند و حتی کار به جایی رسید که ولادت امام زمان(عج) به امر حق به صورت مخفی اتفاق افتاد. در واقع ولادت ایشان از مهمترین اتفاقاتی بود که در این دوره رخ داد، ولادتی شبیه ولادت حضرت ابراهیم(ع) و حضرت موسی(ع). مقابله امام حسن عسکری(ع) از نظر علمی و پاسخگویی به شبهات و فرقههای نورسی که به اطلاع ایشان میرسید و امام به شاگردان خود میآموخت که چگونه باید با آنها رفتار کنند، از جمله روشهای خاصی بود که ایشان به کار میبردند.
حجتالاسلام گرجی ادامه داد: امام حسن عسکری(ع) نائبانی داشتند که بعد از شهادت ایشان، با امام عصر(عج) نیز در ارتباط بودند. این افراد از فقهای بزرگ بودند و امر هدایت و رهبری جامعه را به نیابت از امام زمان خود بر عهده داشتند. مسئله غیبت از مدتها قبل از سوی امام رضا(ع)، امام جواد(ع)، امام هادی(ع) و نیز امام حسن عسکری(ع) برای مردم تبیین شده بود و قبل از اینکه امام عسکری(ع) در محاصره شدید قرار بگیرند، زمینه را فراهم کرده و مردم آماده آمدن منجی نهایی بودند و با شخصیت ایشان آشنایی داشتند. حتی هنگام ولادت، امام حسن عسکری(ع) حضرت صاحبالزمان(عج) را با اصحابشان روبرو کردند و برای تبعیت از ایشان، از آنها پیمان گرفتند.
وی در خصوص زمینهسازی برای ظهور حضرت ولی عصر(عج)، تصریح کرد: اگر قرار باشد مهمان ارزشمندی به منزل ما بیاید، خودمان را برای پذیرایی از او آماده میکنیم و هیچ وقت اجازه نمیدهیم که مهمان بیاید و سپس منزل را تمیز کرده یا وسایل پذیرایی را آماده کنیم. هر چه آن مهمان محترمتر باشد، ما آمادگی بیشتری برای پذیرایی از او کسب میکنیم.
این استاد حوزه و دانشگاه اضافه کرد: ما شیعیان باید مهیای آمدن آن میهمان عزیز الهی شویم و زمینه پذیرایی و استقبال از او و حاکمیت عدل الهی را فراهم کنیم. انتظار سازنده یعنی همین کسب آمادگی، نه اینکه منتظر بنشینیم تا او بیاید، کارها را انجام داده و سپس همه چیز را در اختیار ما قرار دهد. این تفکر غلطی است که متاسفانه در موضوع انتظار در میان برخی از ما به وجود آمده و فکر میکنیم انتظار فقط به معنای دعا کردن است. البته دعا برای فرج ایشان بسیار خوب است، ولی علاوه بر آن، زمینهسازی و کسب آمادگی از وظایف بزرگ ما محسوب میشود.
وی افزود: زمینهسازی برای ظهور امام زمان(عج)، آمادگی فکری، جسمی، اخلاقی، روحی و اجتماعی را شامل میشود. از نظر فکری باید آماده جهاد باشیم؛ از نظر فکری باید با فلسفه و دکترین مهدویت و مسائل مربوط به عدل کلی و نهایی آشنا شویم؛ از نظر اخلاقی باید خود را همسنخ و شبیه امام زمان(عج) قرار دهیم و از نظر اجتماعی نیز باید جامعه خود را برای ظهور آن حضرت آماده کنیم.
انتهای پیام