به گزارش ایکنا، حجتالاسلام والمسلمین محمدعلی مروجی طبسی، مدرس تفسیر مؤسسه فقهی ائمه اطهار(ع)، در یادداشتی به بحث رویکرد دوگانه اهل تسنن در مواجهه با صحابه با موضوع «یک بام و دو هوای حرمت صحابه» به عنوان یکی از چالشهای دوران امام حسن مجتبی(ع) پرداخته است. متن یادداشت به شرح زیر است:
یکی از چالشهای سخت و دشوار دوران امام حسن(ع) بدعت زشت توهین و دشنام به برترین صحابه پیامبر(ص) یعنی امیرالمؤمنین علی(ع) بود. به دستور شخص معاویه و با بخشنامه رسمی او، دشنام و نفرین و بدگویی از صحابی خوشنام، امام علی(ع)، در تریبونها و منبرها رواج یافت و این سیاست در بیش از 70هزار منبر و بیش از صد سال در گستره سرزمینهای اسلامی ادامه یافت.
معاویه از دیدگاه اهل تسنن از صحابه پیامبر(ص) است و نیز از دیدگاه ایشان، همه صحابه عادل و محترم و مصون از انتقاد هستند؛ یعنی کسی حق توهین و بدگویی از ایشان ندارد. سؤال ما از برادرانمان این است که چرا معاویه این قانون را(لزوم حفظ حرمت صحابه) زیر پا گذاشت و سالها کارگزارانش را تشویق به دشنام دادن به برترین صحابی پیامبر(ص) کرد؟ آیا به نظر معاویه که خودش صحابی بوده است، دشنام و بدگویی از صحابه رسول خدا(ص) اشکالی نداشته است؟
اگر نظر، سیره و روش همه صحابه آنطور که برادران سنّی ما میگویند، ارزشمند است پس چرا نتوان عملکرد دیگر صحابه پیامبر(ص) را در ترازوی نقد گذاشت و احیاناً از عملکردشان بدگویی کرد؟ همانطور که جناب ابوذر(ع) - که از صحابه راستگو و شجاع پیامبر(ص) بود - بارها از عملکرد خلیفه سوّم به دلیل گسترش اشرافیگری و ریخت و پاش و فامیلبازی، به شدت انتقاد و بدگویی کرد.
اگر هم بدگویی و دشنام و تخریب شخصیت صحابه پیامبر(ص) بد است، پس چرا این قانون درباره بهترین صحابه پیامبر(ص) یعنی امام امیرالمؤمنین علی(علیهالسلام) اجرا نشد؟ و چرا کسانی که سنگ حرمت صحابه پیامبر(ص) را به سینه میزنند و گوش همگان را با شعار عدالت و احترام صحابه، کَر کردهاند، عملکرد معاویه را محکوم نمیکنند و به آرامی و سخاوتمندانه از کنار آن میگذرند؟! مگر امام علی(علیه السلام) جزء صحابه پیامبر(ص) نبود؟ و مگر حرمت و احترام نداشت؟.
میگویند یکی از علمای اهلسنت، داستان کرونا را به رعایت نکردن احترام صحابه پیامبر(ص) گره زده است. از ایشان باید پرسید منظورتان آن است که همه صحابه حرمت دارند یا بعضی از آنان؟ و نظرتان درباره توهین و دشنام معاویه و دستگاه بنی امیه به شخصیت عظیم الشان امام امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) چیست؟ قربون برم خدا را، یک بام و دو هوا را!
با این وصف امام حسن(ع) در کنار دشواریهای زیادی که بعد از شهادت امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) و صلح اجباری و مصلحتی با معاویه داشتند با این پدیده عجیب و غریب هم روبرو بودند و به واسطه بیبصیرتی مردم زمانه خون دل خوردند و برای حفظ مصالح اسلامی، دم فرو بستند.
انتهای پیام