طلوع آفتاب انقلاب از خمین
گروه اجتماعی: در روزهایی که سرما و سیاهی بر مردم چیره بود در نقطه‌ای از ایران به نام خمین آفتاب انقلاب طلوع کرد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از استان مرکزی، آفتاب انقلاب اسلامی در سحرگاه 20 جمادی الثانی 1320 ق با تولد آخرین فرزند خانواده مصطفوی همزمان با میلاد کوثر نبوی در شهرستان خمین طلوع کرد. مرحوم آیت‌الله سید مصطفی موسوی، پدر بنینانگذار انقلاب اسلامی از معاصران آیت الله العظمی میرزای شیرازی بود و در حالی که بیش از 5 ماه از ولادت امام نمی‌گذشت، به دست طاغوتیان و خوانین تحت حمایت عمال حکومت وقت، به دلیل سردادن ندای حق طلبی به شهادت رسید.
امام خمینی(ره) دوران کودکی و نوجوانی را تحت سرپرستی مادر مؤمنه‌اش، بانو هاجر و عمه‌اش، صاحبه خانم، گذراند. قسمتی از معارف متداول روز و علوم مقدماتی را نزد معلمان و علماء منطقه فرا گرفت و در سال 1298 ش عازم حوزه علمیه اراک شد، و در سال 1300ش اندکی پس از هجرت آیت‌اللّه العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی به قم، رهسپار حوزه علمیه قم شد و به ادامه تحصیل علوم حوزوی پرداخت.
هم زمان با فراگیری فقه و اصول به فراگیری ریاضیات، هیئت فلسفه، عروض، فلسفه اسلامی و غرب به عالی ترین سطوح عرفان نظری و عملی پرداخت. او طی سال‌های طولانی در حوزه علمیه قم به تدریس چندین دوره فقه، اصول، فلسفه و عرفان و اخلاق اسلامی پرداخت.
در سال 40 و 41 ماجرای انجمن‌های ایالتی و ولایتی موجب شد تا رهبری نهضت اسلامی مردم ایران را به عهده گیرد که با تلاش‌های خستگی ناپذیر ایشان این نهضت در سال 1357 به پیروزی رسید، نوشتن درباره ابعاد شخصیت یادگار پیامبران ناقص خواهد ماند و زمان زیادی لازم است تا زبان‌های گویا بتوانند عظمت این شخصیت را حیطه بندی کنند.
شخصیت امام حتی برای دشمنان او نیز درخشید. همان کسانی که در طول 10 سال تبلیغات زهرآگین و خباثت بار، همیشه سعی می‌کردند چهره منور این ولی خدا را دگرگونه جلوه دهند و امیدی را که در دل مسلمانان و مستضعفان عالم درخشیده بود، خاموش کنند.
خصوصیاتی که امام(ره) داشتند، هر کدامش کافی بود یک انسان معمولی را، انسانی بزرگ معرفی کند. اراده و قاطعیت و علم و شجاعت و صدق و صراحت و تقوا، ویژگی‌های بارز امام بود. اگر هر کدام از اینها به تنهایی در یک انسان معمولی دمیده شود او را تبدیل به یک انسان بزرگ می‌کند.
امام خمینی(ره) شخصیتى آنچنان بزرگ بود که در میان بزرگان و رهبران جهان و تاریخ، به جز انبیا و اولیاى معصومین(ع)، به دشوارى مىتوان کسى را با این ابعاد و این خصوصیات تصور کرد.
آن بزرگوار، قوت ایمان را با عمل صالح و اراده پولادین را با همت بلند و شجاعت اخلاقى را با حزم و حکمت، و صراحت لهجه و بیان را با صدق و متانت، و صفاى معنوى و روحانى را با هوشمندى و کیاست، و تقوا و ورع را با سرعت و قاطعیت، و ابهت و صلابت رهبرى را با رقت و عطوفت و خلاصه خصال نفیس و کمیاب را که مجموعه آن در قرن‌ها و قرن‌ها به ندرت ممکن است در انسان بزرگى جمع شود، همه و همه را با هم داشت.
امام خمینی(ره) از همان جوانی، مبارزات سیاسی خویش را علیه ظلم و جور آغاز نمود و چندین بار تبعید و زندانی شد، در پیروزی انقلاب اسلامی، نقش بزرگی را در رهبری مردم برعهده داشت و بالاخره در12 بهمن 1357 پس از سال‌ها تبعید به وطن بازگشت و تا سال 1368، هدایت جامعه را بر عهده داشت.
