«حسینی» که حرمت نامش را نگه داشت

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، شهید حسین کیانی، جوان مومن 22 ساله‌ای بود که فروردین امسال در دفاع از حرم حضرت زینب(س) در سوریه به شهادت رسید. وی در طول زندگی کوتاهش حرمت همنامی با سالار شهیدان را نگه داشت و سرانجام سینه‌اش را سپر دفاع از حریم خواهر امام حسین(ع) کرد.

عباس کیانی، پدر شهید در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا می‌گوید: وی فرزند اول خانواده و متولد سال 1373 بود. دیپلمش را در رشته کامپیوتر گرفت و به خدمت سربازی رفت. یک ماهی از پایان خدمتش که گذشت عزمش را جزم کرد که به سوریه برود.

کیانی ادامه می‌دهد: من در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان شاغل هستم و چند وقتی بود که وی را برای صرف اوقات فراغتش تا پیدا کردن یک کار دائم به مغازه گل‌فروشی دوستم فرستاده بودم، ولی او دل به کار نمی‌داد. دوستم به من گفته بود شاید عاشق شده و من تصور کردم قصد ازدواج دارد؟ وقتی با او صحبت کردم، گفت: پدر عاشق حضرت زینب(س) شده‌ام. به او گفتم هزینه سفرت را پرداخت می‌کنم که به بین‌الحرمین و سوریه بروی و مرقد ایشان را زیارت کنی، ولی گفت: می‌خواهم برای جنگ با داعشی‌ها و سینه سپر کردن برای حفظ حریم خواهر امام حسین(ع) بروم. همه شیعیان وظیفه دارند وقتی هتک حرمت به حریم اهل بیت(ع) می‌شود با قلم، جان و تمام قوایشان به صحنه دفاع وارد شوند.

پدر شهید کیانی تاکید می‌کند: حسین تابع دین اسلام و ولی‌فقیه بود و خدا را شکر می‌کنم که حسینی جنگید و به آرزویش رسید. وی علاقه زیادی به مقام معظم رهبری داشت و گوش به فرمان ایشان بود.

وی ادامه می‌دهد: حسین عضو فعال بسیج بود و همیشه در مسجد و حسینیه به خدمت‌رسانی می‌پرداخت. اولین کسی بود که وارد مجلس عزاداری امام حسین(ع) می‌شد و آخرین نفری هم بود که پس از پایان کارها از حسینیه بیرون می‌آمد. وی عاشق واقعی امام حسین(ع) و حضرت عباس(ع) بود و می‌گفت «ای کاش در عاشورا بودم و در کنار امام حسین(ع) با کافران می‌جنگیدم.» هر هفته در مراسم‌های مختلف مذهبی از جمله زیارت عاشورا و دعای کمیل شرکت و دیگران را هم به حضور در این مراسم دعوت می‌کرد.

کیانی تاکید می‌کند: وقتی بانگ اذان را می‌شنید، لیوان آب هم که دستش بود را به زمین می‌گذاشت و می گفت اول نماز بعد کار. کار همیشه هست، ولی وقت اذان بهترین فرصت برای نیایش با معبودمان است و نباید این لحظه‌های روحانی را از دست بدهیم. در نمازهایش هم خلوص و حضور قلب زیادی داشت و حالتی آسمانی پیدا می‌کرد که قابل توصیف نیست.

وی می‌گوید: با اینکه پدرش بودم، او را بعد از شهادتش شناختم و فهمیدم عضو سه پایگاه بسیج و چندین حسینیه بوده است. 10 روز محرم را با پای برهنه از این مجلس به آن مجلس برای سینه‌زنی و مداحی می‌رفت و در این ایام سربند لبیک یا زینب(س) از او جدا نمی‌شد.

کیانی به علاقه پسر شهیدش به تلاوت قرآن اشاره می‌کند و می‌افزاید: حسین علاقه زیادی به تلاوت قرآن داشت و همراه با دوستانش جلسات ختم قرآن را در مسجد محله برگزار می‌کردند.

وی تاکید می‌کند: خدارا شکر می‌کنم که فرزندی تربیت کردم که حق شیعه بودن را ادا و جانش را در راه دین و اهل بیت(ع) فدا کرد.

کیانی می‌گوید: با اینکه در این مدت دوری از حسین برایمان بسیار سخت بوده، ولی خوشخال هستیم که به سعادت ابدی رسیده و نزد امامش سرافراز شده است. حسین عاشق واقعی حضرت زینب(س) بود و این عشق او را به مرتبه کمال انسانی رساند.