طب اسلامی تاریخی به قدمت خلق بشر دارد/ هر طبی با هر نامی باید بر سفره قرآن حاضر باشد

عباسعلی واشیان، مدیر گروه پزشکی جامعه المصطفی(ص) العالمیه در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) تاریخ طب اسلامی را تاریخی فراتر از صدر اسلام و همزمان با خلق بشر دانست و اظهار کرد: وقتی برای بررسی طب اسلامی به قرآن مراجعه می‌کنیم، مشاهده می‌شود بحث سلامت و طب از ابتدای خلقت بشر مطرح بوده است.

وی افزود: حوزه طب اسلامی نیاز به فرهنگ‌سازی گسترده‌ای دارد که تاکنون بر روی آن خوب کار نشده تا بتواند وارد فازهای عملیاتی شود؛ البته اگر به این بخش ورود پیدا کنیم نیاز است که دیدگاه‌های مطرح در مورد پیدایش آن را نیز بشناسیم.

واشیان ادامه داد: تعدادی از پژوهشگران و مفسران اسلامی طب اسلامی را به پیش از صدر اسلام و دیگران آن را از صدر اسلام به بعد محدود می‌کنند این نوع طب، ‌عملاً طب تاریخ اسلام است.

خداوند از زمان هبوط انسان بر زمین به ابعاد سلامت او نیز توجه کرده است

معاون دانشکده طب و دین بیان کرد: از لحظه‌ای که بشر بر کره زمین هبوط کرد، خداوند به اقتضای تأمین نیازهای او علاوه بر حوزه هدایت، به ابعاد مختلف سلامت انسان از جمله حوزه جسم، روح، روان، زندگی اجتماعی و ... توجه کرده است.

تاریخ طب اسلامی به تاریخ خلقت انسان بر می‌گردد

واشیان با اشاره به محور بودن خلقت انسان از سوی خداوند عنوان کرد: از منظر قرآن، سلامت مختص به سلامت از صدر اسلام به بعد نیست. تاریخ آن به تاریخ خلقت انسان بر می‌گردد، قرآن و دیگر کتب آسمانی به این حقیقت تصریح دارند که خداوند تمامی عالم را برای انسان خلق کرده است، وقتی مبنا از ابتدای خلقت انسان است، پس سلامت و طب هم از ابتدای خلقت انسان نیز موضوعیت دارد و مختص یک عصر خاص نیست.

علوم وحیانی پوشش دهنده آسیب‌زایی دیگر علوم است

وی با بیان اینکه محدودیت‌های انسان در دریافت علوم، آسیب‌زایی به دنبال دارد، گفت: قرآن بحث عقل و تفکر را مطرح می‌کند، که قاعدتاً تمام انسان‌های فرهیخته و صاحب علمی که به صورت اکتسابی علوم را دریافت می‌کنند با تجربه و یا دریافت تجربیات گذشتگان بلوغی علمی را حاصل می‌کنند.

این استاد حوزه و دانشگاه اضافه کرد: این بلوغ علمی تا وقتی‌که بر سر سفره علوم وحیانی حاضر نشود به دلیل اینکه محدودیت‌هایی که انسان دارد آسیبزا بوده و در واقع می‌توان گفت این علوم وحیانی و طب اسلامی پوشش دهنده تمامی آسیب‌هاست.

وی یادآور شد: طب‌های یونانی، هندی، چینی و ایرانی نیز زائیده تفکرانسان‌ها است که خود بی‌بهره از دین نبوده‌اند؛ اگر در سیر طبیبان تمدن‌های مختلف بنگریم همگی آنان صاحبان دین بوده‌اند.

هر نامی را برای انواع طب بگذاریم باید بر سفره گسترده قرآن حاضر باشد/ هم ریشه بودن اسلام و سلامت در لغت

عضو هیئت علمی جامعه المصطفی(ص) العالمیه با اشاره به هم ریشه بودن اسلام و سلامت در لغت اظهار کرد: هر اسمی را که بر روی انواع طب بگذاریم دوباره باید بر روی سفره قرآن قرار گیرد، اگر بخواهیم برای طب اسلامی نامی دیگر اطلاق کنیم می‌توان از خود قرآن استفاده کرد و طب قرآنی را بر آن اطلاق کرد.

این پژوهشگر برجسته قرآن و طب بیان کرد: قرآن می‌فرماید در نزد خداوند چیزی جز اسلام  وجود ندارد اگر به معنی لغوی اسلام نیز مراجعه شود، مشاهده می‌کنیم از ریشه سَلَمه به معنای مطیع بودن و تسلیم بودن در مقابل آن چیزی است که منشأ ایمنی انسان است، از سوی دیگر خداوند در قرآن با این واژه دین را که نظام واره‌ای برای عاقبت به خیری در دنیا و آخرت است عنوان می‌کند.

وی خاطر نشان کرد: باید یادآور شد که اگر به این طب عنوان طب وحیانی داده شود، با توجه به اینکه وحی مستلزم عقل نیست باید عقل را که خداوند بر آن تأکید دارد از آن طب حذف کرد، اما وقتی با نام اسلامی و یا قرآنی این طب شناخته شود چون دینی است و هیچ کتاب آسمانی به اندازه قرآن به عقل و تفکر بها نداده است، عقل را وارد این طب می‌کنیم.