کیست این کودک که اعجاز می‌کند

حجت‌الاسلام والمسلمین محمدابراهیم حجت‌پناه، دبیر کانون‌های خدمت رضوی در چهارمحال‌وبختیاری در گفت‌وگو با ایکنا، با اشاره به اینکه انسان‌ها در زندگی خود بر پایه اعتماد تصمیم می‌گیرند و عمل می‌کنند و قدم بر می‌دارند، اظهار کرد: این اعتماد گاه نسبت به مال دنیا و قدرت سیاسی و زیبایی‌های دنیاست و گاه نسبت به خدا و مسائل اخروی اتفاق می‌افتد؛ داستان پیامبران در قرآن کریم حاکی از آن است که وجه مشترکی که در تمام داستان‌ها خط تعلیق آنها را با جدیت پیش می‌برد و پیامبران را در کوران حوادث از حرکت متوقف نمی‌کند، اعتماد به خداست.

وی ادامه داد: همه انسان‌های خوب به مدد اعتماد به خداوند تصمیمات بزرگ می‌گیرند و عملکرد روشن و منوری از خود بر جای می‌گذارند، مادر حضرت موسی در دوران خفقان طاغوت فرعونی که خون هر طفلی که به دنیا می‌آمد بر زمین ریخته می‌شد، پنهانی صاحب فرزند شد. این بانو به تعبیر قرآن به ندای درون خود گوش کرد و کودک را شیر داد، پس به خدا اعتماد کرد و آنچه به او الهام شده بود انجام داد یعنی کودک را در آب رودخانه انداخت و مزد این اعتماد آن بود که کودک شیرخواره را تحویل خدا داد و پیامبر الوالعزم از خدا تحویل گرفت. «إِنَّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِينَ» (قصص/۷).

وعده خدا حق است

حجت‌پناه با تأکید بر اینکه خدا ارزش اینهمه اعتماد و اطمینان را دارد، تصریح کرد: فرعون با کشتن تمام نوزادان می‌خواست از شر دشمنانش در امان بماند اما خداوند با مهندسی خدایی، دشمن را به کنار دست فرعون فرستاد؛ مادر موسی پیش از آنکه نوزادش را به آب بسپارد به خدا سپرده بود و خدا نیز حوادث را آن‌چنان طراحی کرد که همگان بفهمند وعده خدا حق است.

این کارشناس مذهبی در استان با تصریح اینکه این اعتماد به خداوند در جای‌ جای زندگی انبیای الهی ساری و جاری است، افزود: موسی یکبار در نوزادی با اعتماد مادرش به وعده الهی به آب می‌زند و بار دیگر در جوانی با اعتماد به خدا از دست فرعونیان به سمت مدین حرکت می‌کند و دل به بیابان می‌زند. اگر کسی به خدا اعتماد کرد خدا نیز پاسخ اعتماد او را می‌دهد.

حجت‌پناه با استناد به آیه «وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجعَل لَهُ مَخرَجًا» (طلاق/۲)، بیان کرد: اگر انسان به خدا اعتماد کرد از جایی که فکرش را نمی‌کند از خدا پاسخ می‌گیرد، اما اگر این اعتماد وجود نداشته باشد باز هم از جایی که حسابش را نکند، عذاب و خشم الهی بر او می‌رسد. همان‌طور که وقتی فرعون به دشمنی با خدا برخاست، خدا دشمن فرعون را در دامن خودش پرورش داد تا روزی دشمن فرعون شود.

این حافظ کل قرآن کریم اعتماد به خدا و به یکدیگر را بهترین درس اهل‌بیت(ع) به ما دانست و توضیح داد: پس از ازدواج امیرالمؤمنین(ع) و حضرت زهرا(س)، پیامبر(ص) نظر امام علی(ع) را در مورد دخترشان جویا شدند و حضرت تعبیر «نِعْمَ الْعَوْنُ عَلی طاعَةِ اللّهِ» یعنی بهترین یاریگر برای طاعت خدا را در مورد حضرت زهرا(س) به کار بردند. لذا همه انسان‌های خوب در طول تاریخ به منشأ خیر یعنی خداوند متعال و به بندگان خوب خدا اعتماد دارند.

پنجم محرم به نام و یاد عبدالله بن الحسن(ع)

حجت‌پناه بیان کرد: امروز پنجم محرم با نام و یاد عبدالله بن الحسن مجتبی(ع) محافل عزای حسینی را بر پا می‌داریم؛ امام حسن(ع) به برادر بزرگوارشان امام حسین(ع) اعتماد داشتند و فرزند جگرگوشه خود را به اباعبدالله(ع) می‌سپارند، درست مانند مادر موسی که اعتماد کرد و نوزادش را به آب سپرد. امام حسن(ع) که خبر از واقعه کربلا دارند فرزندان خود را به برادر می‌سپارند.

وی ادامه داد: همان‌طور که اعتماد مادر موسی به خدا از طفل شیرخوارش پیامبر الوالعزم بارآورد، اعتماد امام حسن(ع) به بهترین بنده از بندگان خدا باعث شد که کودکی ۱۰ ساله در زمره صحابه اباعبدالله(ع) قرار گیرد و در رکاب ایشان به فوض عظیم شهادت نائل شود.

حجت‌پناه با ذکر اینکه آیات قرآن کریم در مورد ماجرای حضرت موسی در صحرای کربلا متجلی شد، ادامه داد: همچنان که خواهر حضرت موسی از دور مراقب احوال برادرش بود، یک خواهر نیز در کربلا از تل زینبیه نگران و مراقب حال برادر خود بود و به سپاه دشمن می‌گفت به اهل‌بیت(ع) اعتماد کنید و با خطبه‌های آتشین و روضه‌های حماسی خود دست کوفیان و شامیان را در دست اهل‌بیت(ع) قرار داد.

ما رأیت الا جمیلاً

وی تصریح کرد: همان‌طور که خواهر حضرت موسی خطاب به جماعت قصر فرعون ندا سر داد که «هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَىٰ أَهْلِ بَيْتٍ يَكْفُلُونَهُ لَكُمْ وَهُمْ لَهُ نَاصِحُونَ» (قصص/۱۲)، زینب(س) نیز خطاب به سپاه دشمن ندا سر داد که بدانید اهل‌ بیتی هستند که خیرخواه شمایند. وقتی زینب(س) در میانه مصیبت عظمای کربلا ندا سر داد که «ما رأیت الا جمیلاً» درواقع نشان می‌دهد که به خدا اعتماد کرده و قدم در این سرزمین پربلا گذاشته است، او تمام مصیبت‌ها را به جان خریده است.

این کارشناس مذهبی در استان با تصریح اینکه عبدالله بن حسن نیز با سن اندک خود به خدا اعتماد کرده است، گفت: او می‌داند که اباعبدالله(ع) در این صحرای کربلا قابل اعتمادترین فرد برای اوست لذا در لحظاتی که عمه بزرگوارش دست او را محکم در دست گرفته با توسل به پدرش کریم اهل‌ بیت(ع) امضا و تأیید شهادت را می‌گیرد و با این توسل توان می‌یابد که دستان عمه را رها کند به سمت عمویش امام حسین(ع) در وسط میدان بشتابد و خود را سپر عمو قرار دهد تا آسیبی به حضرت نرسد.

حجت‌پناه در پایان تصریح کرد: عبدالله بن حسن با دستان خالی و قلب سرشار از اعتمادش دست خود را مقابل ضربات شمشیر دشمن قرار می‌دهد و دستش از بدن جدا می‌شود، سپس با تیر سه شعبه حرمله مزد اعتمادش به خداوند را می‌گیرد و به درجه رفیع شهادت در رکاب امام حسین(ع) نائل می‌شود.