دختری که نشان از حضرت زهرا(س) دارد

حجت‌الاسلام والمسلمین محمدابراهیم حجت‌پناه، دبیر کانون‌های خدمت رضوی در چهارمحال‌وبختیاری در گفت‌وگو با ایکنا، با اشاره به اینکه کاروان کربلا متشکل از بزرگوارانی است که توسط مادر بی‌مزارمان حضرت زهرا(س) به‌صورت مبنایی و ریشه‌ای و قرآنی تربیت شده‌اند، اظهار کرد: در خانه این بانوی بزرگوار تربیتی شکل گرفت که تجلی کامل آن‌ را در آزمون عاشورا مشاهده می‌کنیم، کاروان حسین(ع) هنگام خروج از صحرای کربلا نمایشگاهی از خود بر جای گذاشتند که تا ابد برای همه انسان‌ها و با هر نگاهی که از این نمایشگاه بازدید کنند، درس‌آموز و سازنده است.

وی ادامه داد: مصالح و مواد و ملاطی که در کربلا شکل گرفت هر سازه‌ای را می‌توان با آن ایجاد کرد، اگر انسانی با پرسش‌های تربیتی به سراغ واقعه کربلا برود، دست پر و راضی بازمی‌گردد، اگر با کنجکاوی در مسائل مدیریت بحران و مسائل اقتصادی، سیاسی‌ و اجتماعی و یا دغدغه‌های عرفانی در واقعه کربلا به دنبال پاسخ پرسش‌هایمان باشیم، بهترین پاسخ‌ها را دریافت می‌کنیم.

حجت‌پناه با تأکید بر اینکه در خانه کوچک حضرت زهرا(س) مقدمات ایجاد خاندانی بزرگوار شکل گرفت، بیان کرد: در این خاندان، افراد به ظاهر کوچک نیز بزرگ‌مرتبه هستند، رقیه(س) یکی از این شخصیت‌های مقدس است که ما در مقام تعریف و توصیفش نیستیم اما به‌قدر فهم از وجود بزرگوارشان بهره می‌بریم.

وی رمز بزرگی و عظمت این خانواده را همین نگاه توحیدی به خلقت برشمرد و تصریح کرد: در این خانواده، فرزندان با یک مبنای اصلی یعنی توحید تربیت شدند. ردپای خدا را در لحظه لحظه زندگی زهرا(س) مشاهده می‌کنیم و در چنین خانه‌ای فرزندانی موحد و خداشناس و خداباور رشد می‌کنند. زینب(س) تربیت می‌شود که سِر نی را از نینوا به کل عالم و برای تمام ادوار تاریخ منتقل و ماندگار می‌کند، حسین(ع) رشد می‌کند و شهدای کربلا را به عالم علم می‌کند.

این حافظ کل قرآن کریم با استناد به آیات ۱۰ و ۱۱ سوره مبارکه احزاب، بیان کرد: خداوند در این آیات صف‌آرایی احزاب و گروه‌ها را ترسیم می‌کند که در جنگ وقتی دشمن از تمام جوانب حمله‌ور شد مؤمنان دو دسته شدند، دسته‌ای که به تعبیر آیه ۴۹ سوره انفال منافق بودند و گفتند خدا و رسولش ما را فریب دادند، اینان کسانی بودند که از بدو امر نهضت خدا و پیامبرش را درست متوجه نشدند و ایشان را تا زمانی همراهی کردند که منافعشان به خطر نیفتد.

حجت‌پناه ادامه داد: همین دسته در زمان امام حسین(ع) نیز همانانی بودند که وقتی حرکت حضرت از مکه را دیدند، گمان کردند قیام اباعبدالله(ع) قیام برای آب و نان است، اما وقتی برای تأمین آب و نان با ایشان همراه شدند دیدند که قیام حضرت اهدافی والا و بلندمرتبه فراتر از آب و نان است و هزینه‌هایی دارد، دیگر همراهی نکردند. اینجاست که امام حسین(ع) فرموده‌اند: «مردم بنده دنیایند و دین بر زبانشان می‌چرخد و تا وقتی زندگی‌هاشان بر محور دین بگردد، در پی آنند، اما وقتی به وسیله «بلا» آزموده شوند، دینداران اندک می‌شوند».

وی با استناد به آیه ۲۲ سوره مبارکه احزاب، گفت: دسته دوم مؤمنانی بودند که وقتی صحنه حمله لشکر کفار را دیدند گفتند این همان وعده خدا و رسولش است، نهضت ما مسیری را آغاز و طی کرد که به اینجا می‌رسید و خدا و پیامبرش چقدر راست گفتند. اتفاقاً همین صحنه‌ای که کفر و نفاق مؤمنان متزلزل و منافقان را آشکار کرد، سبب مشخص شدن مؤمنان واقعی نیز شد و ایمان آنان را بیشتر کرد.

حجت‌پناه با تأکید بر اینکه خاندان حسین(ع) در چنین فرهنگی رشد و تربیت یافته‌اند، ادامه داد: در چنین فضایی رقیه(س) رشد کرده و سرعت رشدش در صحنه کربلا مضاعف شد. دختری که تمام نشانه‌ها را از زهرا(س) وام گرفته و معنویتش پیشرفت کرده است. ضربات تازیانه بر پیکر رقیه(س) تداعی‌گر ضربات تازیانه دشمن بر پیکر مادرش حضرت زهراست و سیلی نامردان بر چهره این بزرگوار که دنیا را در نظرش تیره و تار کرد، نشانه دیگری است که از زهرا(س) در او می‌بینیم. نازدانه شیرین‌بیان حسین(ع) به زیبایی برای پدر عزاداری می‌کند، همان پدری که در روز دوم محرم وارد صحرای کربلا شد و چند روز بعد با پیکر بی‌جان و سر بر نیزه از آنجا خارج شد.

وی در پایان تأکید کرد: رقیه(س) نشان از مادری دارد که برای پدرش مادری کرد و ام‌ابیها بود، رقیه(س) نیز وقتی سر پدر را بر دامن گرفت گویی برای پدرش مادری می‌کرد. رقیه(س) نیز مانند مادرش زهرا(س) که برای رخت بر بستن از دنیا و ملحق شدن به پدرش پیامبر(ص) لحظه‌شماری می‌کردند، اولین نفر از کاروان اسرای کربلا بود که دنیا را ترک کرد و به پدر شهیدش امام حسین(ع) ملحق شد.