چرا باید نمایش «نمیشناسیام ای دوست» را ببینیم
تئاتر «نمیشناسیام ای دوست» یک کار کلیشهای نیست بلکه نگاهی متفاوت به موضوع دفاع مقدس دارد و بهدنبال قهرمانسازی نبوده بلکه واقعیت جنگ را همانگونه که هست، بازروایی میکند.
به گزارش ایکنا از چهارمحالوبختیاری، ملیحه سلیمانی، کارگردان تئاتر «نمیشناسیام ای دوست» امروز، ۱۲ آذرماه در نشست خبری با اصحاب رسانه استان با اشاره به اینکه داستان این نمایشنامه در سال ۸۹ از سوی محمدرضا سمیع از جانبازان دفاع مقدس به رشته تحریر آمده و در همان سال روی صحنه رفت و اجرای موفقی داشت، اظهار کرد: امسال با یک بازنگری، این نمایشنامه با همت گروه تئاتر دریژنو فرخشهر مجدداً روی صحنه رفت و در نوزدهمین جشنواره تئاتر مقاومت شرکت داشت که خوشبختانه از بین ۷۳ اثر پذیرفته شده این جشنواره، در جمع ۱۴ اثر نهایی این جشنواره قرار گرفت.
وی با ذکر اینکه گروه تئاتر دریژنو متشکل از بازیگران حرفهای است که برای نمایش نمیشناسیام ای دوست تلاش کرده و وقت گذاشتند، ادامه داد: خوشبختانه حاصل این تلاش دستهجمعی یک نمایش فاخر و دیدنی است که از سوم آذرماه تا ۱۷ آذرماه در تماشاخانه مهر شهرکرد روی صحنه است.
این هنرمند باسابقه عرصه تئاتر با تأکید بر اینکه هر اثر نمایشی که روی صحنه میرود دیده شدن آن بسیار اهمیت دارد، بیان کرد: موفقیت هر کاری در حوزه هنرهای نمایشی که تولید و به مخاطب عرضه میشود، در گرو دیده شدن است و نمیشناسیام ای دوست اثری است که نه فقط برای اهالی تئاتر بلکه عموم مردم تولید شده و همه اقشار خاصه خانوادههای معظم شهدا، ایثارگران، جانبازان و آزادگان میتوانند با این نمایش ارتباط برقرار کنند.
موفقیت تئاتر در گرو دیده شدن آن است
سلیمانی بیان کرد: در طی حدود ۱۰ روز اجرا، خوشبختانه انرژی زیادی از تماشاگران دریافت کردیم و تماشاگرانی که پای نمایش نشستند، ارتباط خوبی گرفتند و همذاتپنداری کردند. بااینحال انتظار میرود که استقبال از نمایش بیش از اینها باشد و ما حتی در روز اجرا برای داوران جشنواره تئاتر مقاومت که به شهرکرد آمده بودند انتظار داشتیم حضور هنرمندان استان را داشته باشیم اما سالن پُر نشد.
این هنرمند باسابقه تئاتر با ابراز تأسف از اینکه نتوانستیم مفاهیم دفاع مقدس را به نسلهای بعد از جنگ بهخوبی انتقال دهیم، افزود: از چند نوجوان دانشآموز خواستم که به تماشای این تئاتر بیایند و نظرات خود را برایم بازگو کنند که حقیقتاً تحت تأثیر قرار گرفته و قائل بودند که هیچگاه دفاع مقدس با این زاویه برایشان گفته نشده است.
وی با تأکید بر ضرورت اطلاعرسانی و تبلیغات برای بیشتر دیده شدن این سنخ کارهای هنری، توضیح داد: وظیفه هنرمندان تئاتر، تولید آثار فاخر، قوی و ارزشی است، نهادهای فرهنگی و هنری اما در زمینه هدایت مخاطبان به سمت سالن باید نقش خود را ایفا کنند تا این دست آثار هر چه بیشتر به سمع و نظر مخاطبان برسد.
سلیمانی با تأکید بر اینکه استقبال اندک از تئاتر نمیشناسیام ای دوست به معنی ضعیف یا بیکیفیت بودن این نمایش نیست، افزود: ما سالهاست تئاتر کار کردیم و اساتید بزرگ را دیدیم و ادعا هم نداریم که نمایش ما صد در صد خوب است اما افرادی که به تماشا آمدند این نمایش را دوست داشتند و ارتباط خوبی گرفتند. نبود یا کمبود تماشاگر ریشههای مختلفی دارد که باید آسیبشناسی شود.
هنر؛ بلیغترین ابزار انتقال پیام
این کارگردان تئاتر با اشاره به تعابیر مقام معظم رهبری که ابزار هنر از جمله هنرهای نمایشی را «رساترین، بلیغترین و کاریترین ابزار ابلاغ و تبلیغ پیام» دانستند، تصریح کرد: تماشاگر وقتی به تماشای زنده میپردازد با بازیگر همذاتپنداری کرده و بسیار میتواند تأثیر بپذیرد و از همین رو به هنر تئاتر در دنیا بهعنوان یک عامل درمانی نگاه میشود و تئاتردرمانی رواج دارد.
سلیمانی تصریح کرد: تماشاخانه مهر تنها سالن در شهرکرد برای اجرای عمومی تئاتر بهشمار میرود اما متأسفانه برای خیلیها ناشناخته است ضمن اینکه محوطه و خیابان این مرکز از لحاظ نورپردازی در شب بسیار ضعیف بوده و چه بسا تماشاگرانی که برای اولین بار به این مرکز میآیند در پیدا کردن آن با مشکل مواجه میشوند.
کارگردان تئاتر «نمیشناسیام ای دوست» اظهار کرد: ما از نگاه حرفهای اساتید و بازیگران تئاتر قوی در استان داریم و پرورش نیروهای تئاتر در استان با تلاش این اساتید در حال اتفاق افتادن است اما مردم استان و مخاطبان متأسفانه ارتباطی را که انتظار میرود با تئاتر نمیگیرند و اقبال مورد انتظار را شاهد نیستیم.
وی در پایان گفت: از خبرنگاران استان نیز انتظار میرود که هم خود به تماشای این نمایش بنشینند و هم مخاطبان رسانهها را برای تماشا دعوت کنند.
نمایشی از جنگ رسانهای امروز
در ادامه، محمدرضا سمیع، نویسنده این تئاتر با اشاره به اینکه داستان این نمایش در خصوص یک زندانبان عراقی است که برای کسب حلالیت از یک آزاده ایرانی به ایران میآید و به سراغ خانواده او میرود، اظهار کرد: این نمایش یک کار کلیشهای نیست بلکه نگاهی متفاوت به موضوع دفاع مقدس دارد و بهدنبال قهرمانسازی نبوده بلکه واقعیت جنگ را همانگونه که هست، بازروایی میکند.
وی با ذکر اینکه رویارویی و واکنش فرزندان این آزاده که فوت شده است با زندانبان عراقی مبنای این نمایش دراماتیک است، ادامه داد: سیر ماجراها به گونهای است که درست زمانی که زندانبان عراقی مورد شماتت و اعتراض یکی از فرزندان این آزاده قرار میگیرد، خبرنگاران وارد صحنه شده و هر خبرنگار برداشت و تحلیل خود را از این اعتراض به مخاطبان مخابره میکند و خبرهای جهانی از این حرکت ساخته میشود.
سمیع تصریح کرد: اینجا اصرار دارم که بگویم رسانهها تا چه اندازه در وارونه جلوه دادن واقعیتها میتوانند تأثیر داشته باشند؛ درواقع عروس خانواده زمینه حضور خبرنگاران را در بزنگاه بحث و جدال یکی از فرزندان این آزاده فراهم میکند تا نام و نشانی کسب کند.
این نویسنده و مدرس دانشگاه با بیان اینکه این آزاده ایرانی سالهای سال با شایعهسازی زندانبان عراقی متهم به خیانت بوده و در نهایت گمنامی فوت میکند، افزود: مردم نیز سالهای سال با این تلقی از خیانت او، نذرهای خانوادهاش را قبول نکرده و در مجالس و جمعها آنها را راه نمیدادند و این خانواده آسیبدیده از جنگ، از سوی جامعه به کلی طرد و فشارهای روانی زیادی متحمل شده بود.
سمیع بیان کرد: این شرایط باعث شد با کسی که مدعی بود شایعه خیانت را پخش کرده است، با تندی و عصبیت برخورد کنند اما در این وضعیت خبرنگاران قصه خودشان را میسازند و روایت رسانههای بیگانه از ماجرا کاملاً بر عکس واقعیت ماجراست.
وی با تأکید بر اینکه اگر نمایش نمیشناسیام ای دوست دیده شود قطعاً مورد تحسین مخاطب قرار خواهد گرفت، گفت: دلایل دیده نشدن، یکی مصادف شدن اجرای آن با دهه فاطمیه است که بسیاری از مردم در هیئات و محافل عزا مشغول عزاداری هستند.
سمیع اظهار کرد: یک علت دیگر بهنظرم به پیشینه اجراهای تئاتر بر میگردد که چه بسا مردم و مسئولان کارهای سخیف و ضعیفی را دیدند و تلقی آنان از مقوله تئاتر، منفی شده است لذا امروز نمیتوانند اعتماد کنند و مطمئن باشند که این نمایش آنها را اقناع خواهد کرد.
این نویسنده و مدرس دانشگاه در پایان گفت: مهجور بودن سالن اجرا یا حتی نوع طراحی پوستر که جذب کننده نیست بلکه برخی مخاطبان را طرد میکند، میتواند مزید بر علت باشد. این نمایش برای خبرنگاران اهمیت دارد که بیینند چه نقشی در بیان واقعیتها دارند و خبرسازی وارونه از یک مطلب چه تبعاتی دارد.
انتهای پیام
