بابک زمانیپور، رئیس گنجینه آموزشوپرورش چهارمحالوبختیاری در گفتوگو با ایکنا با تسلیت فرا رسیدن تاسوعا و عاشورای حسینی و با اشاره به اینکه مردمان چهارمحالوبختیاری از دیرباز ارادت و دل دادگی خود را به ساحت نورانی اهل بیت(ع) و خاصه حضرت اباعبدالله الحسین(ع) همواره نشان دادهاند، اظهار کرد: اهالی این منطقه با نامگذاری فرزندانشان با اسامی قهرمانان حماسه کربلا و نذر استفاده از تنپوشهای سیاه به نشانه سوگواری برای سید و سالار شهیدان و ۷۲ تن از یاران باوفای ایشان این عشق و ارادت را به منصه ظهور میگذارند. برپایی آیینهای خاص این استان نیز از دیگر جلوههای ارادت مردم این استان به امام حسین(ع) است.
بیشتر بخوانید:
وی با اشاره به اینکه شعرای چهارمحالوبختیاری نیز در منظومههای خود اشارات متعددی به وقایع عاشورا و کربلا داشتند، بیان کرد: مرثیهسرایی یکی از سنتهای شعرا و ادبای این استان بوده و در این حوزه باید از شاعر مشهور «میرزا نورالله عمان سامانی» با لقب تاجالشعرا اشاره داشت که منظومه «گنجینه اسرار» را سروده است.
زمانیپور افزود: گنجینه اسرار عمان سامانی امروزه همچنان زنده است و براساس آن کتابها، پایاننامهها، مقالات و مکتوبات پرشماری نوشته شده و همایشهای فراوانی برای تبیین این اثر فاخر برگزار شده است. در روزگار حاضر نیز براساس آن شکل نوین موسیقایی مرثیهای و حماسی توسط حسامالدین سراج تولیده شده است.
وی با بیان اینکه در ایام گذشته تعزیهخوانهای بزرگی در چهارمحالوبختیاری وجود داشتند که جزو معینالبکاها در امر تعزیهخوانی و شبیهخوانی بودند، گفت: از جمله این افراد حاج سیدعبدالباقی صولت دهکردی را باید نام برد که از معینالبکاهای دوران ناصری و مظفری تا زمان پهلوی اول بوده و پیکرش در بوستان ملت شهرکرد مدفون شده است، امروزه نیز مردم استان در کنار مزار این فرد با پخت نذری او را واسطه طلب حاجت میکنند.
وی ادامه داد: وجود امامزادگان واجبالتعظیم و بقاع متبرکه متعدد از جمله حلیمه و حکیمه خاتون شهرکرد، بیبی حاجبالحرم دستنا و میرحیدر شاه نقنه سند دیگری از دیرینگی نفوذ فرهنگ اهل بیت(ع) در دل مردمان این مرز و بوم را حکایت میکنند.
زمانیپور به مراکز و بناهای پرقدمت چهارمحالوبختیاری که دارای رنگ مذهبی و اعتقادی و در پیوند با فرهنگ محرم و عاشورا هستند اشاره کرد و افزود: وجود سقاخانههای تاریخی از دیگر نکات قابل تأمل در توجه به فرهنگ عاشورایی است؛ از جمله میتوان از سقاخانههای تاریخی ارباب میرزا شهرکرد و بروجن نام برد که به نام و یاد حضرت عباس(ع) علمدار کربلا نامگذاری شده و سند دیگری بر ارادت مردم استان به فرهنگ شیعی هستند.
این پژوهشگر تاریخ و فرهنگ گفت: موقوفات بسیاری در چهارمحالوبختیاری ناظر به مقوله عاشورا، محرم و گرامیداشت شهدای حماسه حسینی وجود دارند. این موقوفات دارای رقبههای متنوعی هستند که لازم است درآمد آنها صرف مخارج مربوط به تعزیهها، شبیهخوانی و عزاداریها شود که از آن جمله میتوان موقوفه چالشتر را نام برد.
وی با اشاره به اینکه حسینیهها و مساجد بسیار قدیمی در این استان وجود دارند که با عنوان امام حسین(ع)، حضرت ابوالفضل(ع)، امام سجاد(ع)، حضرت زینب(س) و... بنا شدهاند و همچنان محوریت تجمعهای عاشورایی مردم این دیار محسوب میشوند، تصریح کرد: از دیرباز ارادت مردم استان به مکتب شیعه دوازده امامی سبب شکلگیری آیینها و رسمهای مختلفی شده که بسیاری از آنها تا امروز تداوم دارند و با شکوه و عظمت خاصی از سوی مردم برگزار میشوند.
پژوهشگر و نویسنده تاریخ برخی آداب و رسوم مردم چهارمحالوبختیاری در پاسداشت حماسه عاشورا را یادآور شد و ادامه داد: محرم در مناطق مختلف استان با سیاهپوش کردن مساجد، حسینیهها، بازار و میادین مختلف شهر آغاز میشود و در دهه نخست این ماه از هنگام غروب با راهاندازی کاروانهای شبیهخوانی و در شبها پس از اقامه نمازهای مغرب و عشاء در تکایای خانگی و رسمی و کوی و بزرنها به شکل مراسم سخنرانی، مرثیهسرایی، زنجیرزنی و سینهزنی در قالب هیئات در نقاط مختلف این استان برگزار میشود.
زمانیپور ادامه داد: این برنامهها به شکل تکامل یافتهتر در قالب شبیهخوانی، تعزیهخوانی، راهاندازی کاروانهای عزاداری، پخت نذری و سرکشی به مزار گذشتگان از دست رفته و .... از جمله آداب به هم پیوستهای هستند که پیرامون گرامیداشت حماسه عاشورا در استان شکل گرفته و تاکنون نیز ادامه دارند.
وی بیان کرد: در حال حاضر پنج آیین سنتی چهارمحالوبختیاری شامل «فرو بردن علم در قدمگاه گرداب بن» و «مراسم آقا سلام» در شهر بن، «مراسم خیمه سوزان و مجلس سور و سوگ حضرت قاسم (ع)» در شهرهای طاقانک و شهرکرد و «آیین چاق چاقو» در شهر سامان بهعنوان میراث معنوی در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیدهاند.
زمانیپور اظهار کرد: از دوران صفویه به بعد یکی از آرزوهای مردم استان تشرف به عتبات عالیات بوده و این مردم دریافت پیشوند کربلایی را افتخار بزرگی به شمار میآوردند و در کنار توجه به امر مجاور شدن، تحصیل و زندگی در آن سرزمینها نیز رایج بود. حتی برخی مردم این استان به دلیل شدت علاقه خود به امام حسین(ع) و فرهنگ عاشورایی وصیت میکردند پس از مرگ پیکر آنها به عتبات عالیات منتقل و در آرامستانهای شهرهای مقدس کربلا، نجف، سامرا و کاظمین مدفون شوند.
انتهای پیام