غدیر تجلی تداوم جریان عظیم هدایت بشر در قالب امامت است

به گزارش ایکنا از هرمزگان، حجت‌الاسلام‌والمسلمین حمید محمدی، دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی، سوم مرداد در ویژه‌برنامه مجازی «آیات و اشارات» با موضوع «مصابره و مرابطه؛ صبر و مقاومت اجتماعی» که به همت مرکز فعالیت‌های قرآنی منطقه آزاد کیش برگزار شد، اظهار کرد: خداوند در آیه 200 سوره آل‌عمران می‌فرماید «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ؛ ای اهل ایمان، در کار دین صبور باشید و یکدیگر را به صبر و مقاومت سفارش کنید و مهیا و مراقب کار دشمن بوده و خداترس باشید، باشد که فیروز و رستگار گردید.»

وی افزود: خداوند در سوره آل‌عمران مفصل شیوه‌های مقابله با تهاجم فرهنگی و نظامی را به تصویر کشیده و آیه 200 سوره آل‌عمران، خلاصه این سوره مبارک است. برنامه جامع زندگی فردی، اجتماعی و حاکمیتی در حوزه داخلی و بیرونی در روابط درون ایمانی و برون ایمانی در این آیه به تصویر کشیده شده است.

دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی تصریح کرد: فلاح به معنی کاویدن و پیمودن مسیری است که می‌تواند انسان را به قله رستگاری و نقطه‌ای که غایت‌الغایات است برساند. خداوند در آیه 200 سوره آل‌عمران یک برنامه چهار مرحله‌ای را در اختیار ما می‌گذارد. راه موفقیت در عملیات فلاح و رستگاری و رسیدن به قله‌های معنویت، کرامت، انسانیت و تحقق فلسفه خلقت این است که انسان عملیات چهارگانه صبر، مصابره، مرابطه و اتَّقُوا اللَّهَ را دنبال کند.

محمدی ادامه داد: تمام انجام واجبات و ترک محرمات قائل بر صبر است، فردی که صبر و حبس نفس ندارد نمی‌تواند واجبات را انجام دهد و از محرمات پرهیز کند. مصابره و سفارش به صبر در مقابله با تهاجم نظامی و فرهنگی دشمن و صبر پیشه کردن به‌عنوان عضوی از جامعه، بخش دیگری از این عملیات است.

وی بیان کرد: مصابره به معنای پذیرش وضع موجود و سکوت بر ناهنجاری‌ها نیست. برخی صبر را به معنی سکوت، ظلم‌پذیری و انزوای اجتماعی گرفته‌اند. صبر یعنی استقامت برای ادای تکلیف و مقاومت برای مواجهه با مشکلات پیش رو، حرکت و ایستادن در برابر مشکلات و توقف نداشتن با تمام قوا است. صبر با مفهوم حرکت رابطه دارد و نه سکون، با ایستادگی رابطه دارد و نه توقف، با مواجهه همه‌جانبه با دشمن رابطه دارد نه سکوت و سازش و تسلیم.

دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی اضافه کرد: البته گاهی انسان هرچه در برابر دشمن صبوری و استقامت می‌کند، موفق نمی‌شود و مظلوم واقع می‌شود. مظلوم بودن در شرع مذمت نشده بلکه منظلم بودن خطرناک است به این معنی که فرد ظرفیت گرفتن حق خود را دارد اما ظلم را می‌پذیرد. ما حق نداریم اجازه دهیم ظالم به ما ظلم کند و صبر به معنای انظلام نیست.

محمدی بیان کرد: مرابطه سومین وظیفه‌ای است که خداوند به انسان محول کرده و مفاهیم گسترده‌ای دارد. مفهوم ابتدایی مرابطه، مقابله با دشمن در مرز و مرزداری است. گاهی مرزداری فیزیکی است، برای مثال مرزبانان در مرزهای کشورمان در برابر تهاجمات نظامی دشمن مرابطه می‌کنند. گاهی مرزها عقیدتی هستند و مواجهه با تهاجم فرهنگی دشمن و دفاع از مرز عقیدتی و فکری نیز مرابطه است. هر نوع کمک برای تأمین اجتماعی، کمک برای مقاصد فقرزدایی، استحکام روابط اجتماعی بین اقشار به معنای مرابطه است.

وی تصریح کرد: ما سه نوع جهاد اکبر، کبیر و اصغر داریم. جهاد اصغر مواجهه نظامی با دشمن است، جهاد اکبر، جهاد با نفس و صبر و مصابره است. جهاد کبیر نیز مواجهه با حمله عقیدتی دشمنی و به عبارتی مرابطه است. همه تلاش‌هایی که ما در مسیر «اصْبِرُوا» و «صَابِرُوا» و «رَابِطُوا» انجام می‌دهیم باید وَاتَّقُوا اللَّهَ باشد. اگر کسی صبر، مصابره و مرابطه کند اما حریم‌های الهی را رعایت نکند، هیچ ارزشی ندارد. تقوای الهی و رعایت خط قرمزهاست که ما را بهشتی می‌کند.

دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی در ادامه اظهار کرد: در آستانه بزرگ‌ترین عید مسلمانان در جهان، عید سعید غدیر خم هستیم که به تعبیر رسول گرامی اسلام(ص) اکبر اعیاد است. یکی از وجوه صبر، مصابره و مرابطه در واقع صبر، مصابره و مرابطه با ولایت است. در واقع یکی از اصول و بنیان‌های اساسی اسلام ولایت است.

محمدی ادامه داد: وقتی بشر روی کره زمین آمد خداوند او را یله رها نکرد، مجموعه از تعالیم و قوانین و مقررات برایش منظور کرد. در طول تاریخ خداوند متعال با ارسال رسل و انزال کتب، دست بشر را در پیمودن راه پرشکوه و بلند عبودیت و بندگی که غایت‌الغایات است، گرفته است.

وی تصریح کرد: ما مسیر پرشکوه هدایت را ابتدا در قالب نبوت دیدیم و 124 هزار نبی و مرسل برای پیمودن این مسیر آمد تا به خاتم‌الانبیا، محمد مصطفی(ص) رسید. در اینجا عملیات راهبری و هدایت بشر در قالب رسالت به پایان رسید و خداوند با پیامبر گرامی اسلام(ص) و انزال آخرین کتاب آسمانی، قرآن کریم به این مرحله از هدایت بشر پایان بخشید و عالی‌ترین و برترین گزاره‌های هدایتی را در قرآن، در اختیار بشر گذاشت و پیامبر اسلام(ص) به‌عنوان برترین موجود عالم وجود پیام‌آور این حقایق شد.

دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی بیان کرد: بشر بعد از دریافت قرآن و دیدن پیامبر(ص) در مسیر تکامل قرار گرفته و از آن پس نیازمند رهبران کریم و بزرگوار و هادیانی ممتاز و بهره‌مند از علوم الهی است. از این رو خداوند مسیر جدیدی را برای راهبری بشر باز می‌کند و آن امامت است. باب امامت بعد از باب نبوت آغاز شده و قرار است این باب همان بابی باشد که بشر این دوران را با آن به پایان می‌رساند.

محمدی افزود: نقطه عطف و انتقال مسیر نبوت به امامت روزی به نام عید غدیر خم است. غدیر به معنی نقطه تلاقی انتقال راهبری بشر از نبوت به امامت است و از این رو حساس‌ترین و کلیدی‌ترین روزی که بشر تجربه کرده، روز غدیر خم است. لذا افضل اعیاد و برترین روز در عالم وجود است.

وی یادآور شد: آغاز امامت یعنی انتقال و تجلی یافتن همه تجربه نبوت و همه آنچه خداوند در قالب کتب آسمانی و تعیین 124 هزار رسول در مفهوم امامت و این مسیر پرشکوه در قالب امامانی که خداوند متعال تعیین می‌کند ادامه می‌یابد و می‌بینیم که 12 امام این مسیر پرشکوه را هدایت می‌کنند.

دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی ادامه داد: این 12 امام مسئولیتی به‌مراتب بیشتر، عمیق‌تر و گسترده‌تر از آنچه 124 هزار پیامبر داشتند، دارند. وقتی دوران امامت 11 امام به پایان می‌رسد، امام دوازدهم(عج) غیبت کبرایی را آغاز می‌کنند که بیش از هزار سال از آن می‌گذرد و این مسیر بعد از آمدن ایشان مفهوم ویژه‌ای پیدا می‌کند و امامت دوران ایشان دوباره مسیر امامت را تداوم می‌بخشد.

محمدی تصریح کرد: عید غدیر به‌عنوان اعظم و اکبر و اشرف اعیاد اسلامی بوده و بشر اتفاقی بزرگ‌تر از غدیر را نداشته است. همه اعیاد در مقابل اتفاقی که برای راهبری بشر در غدیر می‌افتد، کوچک هستند. خداوند تداوم بحث نبوت در قالب امامت و اکمال دین و جریان عظیم هدایت بشری را با غدیر رقم می‌زند. اگر غدیر نبود و جریان نبوت با پیامبر خاتم پایان می‌پذیرفت، بشر مسئله هدایت را چه می‌کرد؟ چه کسی دین را تبیین کرده و حجم عظیم میراث گران‌بهای اهل بیت(ع) که به ما رسیده و هم‌اکنون با هدایت‌های امام زمان(عج) ادامه دارد را ایجاد می‌کرد؟

دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی در پایان یادآور شد: ما باید روز عید غدیر را به عنوان مهم‌ترین و حساس‌ترین پروژه‌ای که خداوند متعال در زمین اجرا کرده، ببینیم چراکه جریان راهبری بشر متکامل در آخرالزمان با جریان امامت است که تداوم و تکامل می‌یابد.