به گزارش ایکنا، به مناسبت ایام ماه مبارک رمضان امسال، پای درسگفتار «گزیدههایی از نهجالبلاغه» از زبان عماد افروغ، جامعهشناس و پژوهشگر حوزه دین نشستهایم.
عماد افروغ در بیست و دومین قسمت این مجموعه با موضوع «ضرورت رعایت اخلاق در سیاست» ضمن اشاره به خطبه 200 نهجالبلاغه، به تشریح دیدگاه حضرت امیرالمؤمنین(ع) در رابطه با سیاست و مخالفت شدید ایشان با هرگونه اباحهگرایی و نگرش ماکیاولیستی در سیاست پرداخت که مشروح آن را در ادامه میبینید و میخوانید.
خطبهای که امروز برای ارائه به مخاطبان برگزیدم، خطبه 200 نهجالبلاغه امیرالمؤمنین(ع) است. یکی از مناقشات و مباحث جدی که وجود دارد و حرف و حدیث فراوانی نیز در رابطه با آن بیان میشود، رابطه اخلاق و سیاست است.
بسیاری از افراد معتقد هستند که در سیاست هر فعلی مباح است و از این مسئله غافل هستند که حتی اباحهگرایی نیز خود یک فعل اخلاقی منتهی از جنس اخلاق منفی است. امام علی(ع) بسیار مراقب این موضوع هستند که اخلاق مثبت را در سیاست پاس بدارند و با هرگونه اباحهگرایی یا نگرش ماکیاولیستی در امر سیاست و حکمرانی به شدت مخالف هستند.
حضرت امیر(ع) عطف به التزام و تعهدی که به اخلاق، قواعد و اصول دارند، دست خود را در سیاست بسته میدانند. امیرالمؤمنین عبارت شگفتانگیزی در خطبه 200 نهجالبلاغه دارند که میفرمایند: «سوگند به خدا! معاویه از من سیاستمدارتر نیست، اما معاویه حیلهگر و جنایتکار است، اگر نیرنگ ناپسند نبود، من زیرکترین افراد بودم، ولی هر نیرنگی گناه و هر گناهی نوعی کفر و انکار است. روز رستاخیز در دست هر حیلهگری پرچمی است که با آن شناخته میشود، به خدا سوگند! من با فریبکاری غافلگیر نمیشوم و با سختگیری ناتوان نخواهم شد».
حکمران اسلامی مجاز به بکارگیری اغوا و فریب نیست، بلکه باید از اهرم اغنا و نفوذ در بین پیروان و مردم خود استفاده کند و حق استفاده از اغوا ندارد. البته دشمن خارجی بحث دیگری دارد و زمانی که با دشمن خارجی روبهرو هستیم، پای تدبیر و بسیاری از مسائل دیگر نیز به میان میآید که موجه نیز خواهد بود اما این مسئله در رابطه به شهروندان داخل حکمرانی اسلامی موضوعیتی ندارد.
انتهای پیام