در قرآنكريم درباره ايتام آيات متعددی ديده میشود، خداوند در قسمتی از آيات، بیاعتنايی به يتيمان را علامت كفر و نفاق میشمارد و میفرمايد «آيا ديدی آن را كه دين و روز قيامت را دروغ میپندارد، پس او كسی است كه يتيم را از خود ميراند» و در جای ديگر میفرمايد: «چنان نيست كه شما خيال میكنيد، بلكه شما يتيمان را گرامی نمیداريد و يكديگر را بر اطعام مستمندان تشويق نمیكنيد».
نيكوكار كسی است كه به خدا و روز رستاخيز و فرشتگان و كتاب آسمانی و پيامبران ايمان آورد و مال خود را با تمام علاقهای كه به آن دارد به خويشاوندان و يتيمان و از كارافتادگان و غيره انفاق كند.
در این میان افرادی هستند که نه تنها به فکر خود بلکه به فکر ایتام هستند و میخواهند در کار خیر شریک شوند، شاید پدر واقعی کودکان یتیم نباشند اما همین که سایه حامی بالای سر این کودمان باشد، به نوعی دلگرمی است.
حال بهمناسبت روز اکرام ایتام، خبرنگار ایکنا از چهارمحال و بختیاری مصاحبهای را با یکی از خیران انجام داده است.
محمد بختیار که حامی و سرپرست ۲۵ فرزند یتیم است میگوید: نمایشگاه بیل مکانیکی دارم و حدود ۱۵ سال است که کار خیر انجام میدهم. پدرم در زمان حیات خود در کار خیر شریک بود و ما هم طی این سالها در این کار سهیم هستیم، کاری که واقعاً برکت آن را در زندگی خود مشاهده کردم و میکنم.
فرزندانم اصلاً مخالف انجام کار خیر من نبودند، بلکه خودشان هم سرپرست دو کودک یتیم هستند، به نظر من کسی با کار خیر مخالف نیست و زمانی که ببیند خانواده خود مشغول این کار هستند، به نوعی تشویق میشوند تا در کار خیر سهیم باشند.
در حال حاضر سرپرستی ۲۵ نفر از ایتام مناطق محروم استان را برعهده دارم، البته سرپرستی کودکان بیسرپرست خارج از استان را هم برعهده دارم، اما از همان ابتدا جنسیت(دختر یا پسر بودن) برایم فرقی نداشت و تلاش میکردم حامی هر دو جنس و کودکان بیسرپرست و خانوادههای بدسرپرست باشم، در حقیقت حامی ۲۵ نفر از کودکان، جوانان دانشگاهی و خانوادههایی هستم که هر ساله به تعداد آنها افزوده میشود.
هدف از انجام کار خیر به ویژه حامی ایتام بودن این است که بتوانم لبخند را بر لبان افرادی که لایق آن هستند و از آن بیبهرهاند بنشانم و توشهای برای آخرت خود داشته باشم، زیرا گام برداشتن در کار خیر، نتیجه خود را نشان میدهد و حتما چندین برابر آن در جای دیگری دریافت میشود.
برای اینکه این افراد ماهیانه چشم انتظار اندک پولی از کمیته امداد نباشند، شغلی برای آنها راهاندازی میکنم تا خودکفا شوند و محتاج کسی نباشند، نمیتوان گفت برای برخی از آنها هزینه دانشگاه را پرداخت میکنم، در حقیقت آنچه که نیاز دارند و توانایی خرید آن را نداشته باشند، برایشان خریداری میکنم و یا اگر مادری که بخواهد در کار خیاطی فعالیت کند و توانایی خرید چرخ خیاطی را نداشته باشد، برایش تهیه میکنم تا از این طریق بتواند امرار معاش کند، به این معنا که هدفم این است که این افراد دستشان در جیب خودشان باشد.
خوشبختانه من، فرزندان و افرادی که دستی در کار خیر دارند زندگی بسیار راحتی دارند و من برکت این کار را به خوبی مشاهده میکنم، حداقل با انجام چنین کاری از چنان آرامش روحی و روانی برخوردارم که شاید مردمی که به فکر کار خیر نیستند این آرامش را نداشته باشند.
قصد ندارم با توجه به خیرات و برکات کار خیر، کسی را مجبور به انجام دادن آن کنم، زیرا سهیم شدن در کار خیر اعتقاد قلبی لازم دارد، اما هر کسی که از توانایی مالی برخوردار است میتواند برای آرامش روحی و روانی خود، در این راه گام بردارد و از این طریق شادی را بر لبان کودکان بنشاند.
انتهای پیام