ذکر و دعا؛ تنها راه تجدید قوا در بخش بیماران کرونایی
یک پرستار محل نگهداری بیماران کرونایی در بیمارستان هاجر شهرکرد گفت: در این شرایط که خانواده‌ها نگران سلامتی خود و اعضای خانواده‌هایشان هستند، در حین کارمان، همواره زیر لب آیت‌الکرسی، صلوات و ذکر «بسم الله الرحمن الرحیم» را زمزمه می‌کنیم و از خداوند برای شفای بیماران کمک می‌طلبیم.
زهرا اسدی ۲۵ ساله، پرستار بیمارستان هاجر شهرکرد در گفت‌وگو با ایکنا از چهارمحال‌وبختیاری در رابطه با خدمتش در کسوت پرستاری از بیماران بستری در بخش کرونایی این بیمارستان، بیان کرد: در حال حاضر یک سال و ۲ ماه است که مشغول گذراندن طرح پرستاری هستم، از ابتدای طرح تا اول فروردین در بخش اطفال بیمارستان مشغول به کار بودم اما با شیوع ویروس کرونا در استان از اول فروردین از سوی مسئولان بیمارستان به همه پرستاران پیشنهاد شد که در بخش کرونا از بیماران پرستاری کنیم. در ابتدا، نه خود و نه خانواده‌ام راضی به این کار نبودیم اما کمی بعد که به حال و روز مردم گرفتار به این بیماری فکر کردم، در خود این تکلیف را احساس کردم که اگر من و امثال‌من وارد صحنه نشویم چه کسی می‌خواهد جان بیماران را نجات دهد و یاری‌رسانی کند؟ لذا خانواده‌ام را راضی کردم و با توکل به خدا در این بخش آماده خدمت‌رسانی شدم هر چند همچنان خانواده‌ام ابراز نگرانی و ناراحتی می‌کنند اما برای سلامتی هموطنانم با این سختی کار کنار آمده‌اند.
وی در رابطه با اینکه آیا پرستاران نیز همراه بیماران در بخش کرونایی قرنطینه می‌شوند یا خیر؟ گفت: متأسفانه این طرح در استان ما اجرا نشده است و شیفت‌های کاری همچنان مانند سابق در سه بخش تقسیم با ساعت‌های ۷ الی ۱۴، ۱۳ الی ۲۱ و ۱۹ الی ۸ صبح است، لذا ما همیشه نگران این هستیم که خدای نکرده ناقل ویروس و ایجاد خطر برای خانواده‌هایمان باشیم، البته تمام نکات بهداشتی را در بیمارستان و در هنگام ورود به منزل رعایت می‌کنیم و زمانی که به خانه می‌رسیم لباس‌هایمان را در بیرون از محیط منزل قرار می‌دهیم و به محض ورود به خانه، کار استحمام و ضدعفونی را انجام می‌دهیم.
دشواری‌های شرایط کار
اسدی در رابطه با دشواریِ پوشیدن لباس‌های محافظ مخصوص بخش بیماران کرونا، اظهار کرد: شغل پرستاری به خودی خود سختی‌های خاصی دارد که شرایط کرونا امروز سختی‌های این شغل را چندین برابر کرده است، یکی از این سختی‌ها، پوشیدن چند ساعته چند لایه لباس با است که گرمای زیادی ایجاد می‌کند، گاهی اوقات رد ماسک روی صورت می‌ماند، همچنین پوشیدن این لباس‌ها سبب می‌شود که اکسیژن کمتری تنفس کنیم و این امر عوارضی از جمله سردرد دارد، همچنین ثابت بودن عینک بر روی صورت سبب می‌شود که خون کمتر به مغز برسد و گاهی اوقات تحمل عینک برایمان دردناک می‌شود و حتی اینکه در طول مدتی که در این لباس هستیم نمی‌توانیم چیزی بخوریم و پیش آمده که ساعت‌های طولانی بدون آب و غذا بگذرانیم.
این پرستار جوان در پاسخ به این سوال که آیا پاداش خاصی به شما داده می‌شود یا خیر؟ تصریح کرد: کمک‌رسانی به مردم در زمان مبتلا شدن به بیماری‌های گوناگون وظیفه یک پرستار است هرچند شایعات در رابطه با افزایش حقوق پرستاران و یا دریافت مزایای چشمگیر در وضعیت شیوع کرونا یا کم‌لطفی‌هایی از سوی برخی از مردم در فضای مجازی دیده می‌شود، اما واقعیت این است که ما تا به امروز هیچ حقوق اضافه‌ای دریافت نکرده‌ایم البته ممکن است پاداشی به ما داده شود اما نه به اندازه‌ای که به خاطر آن جان خود و خانواده‌مان را به خطر بیندازیم. ما به خاطر پول و یا پاداش دنیوی خدمت نمی‌کنیم بلکه در این دوره که بندگان خدا محتاج کمک‌رسانی هستند وظیفه خود دانستیم تا به صحنه بیایم.
وی افزود: در این زمان کادر پرستاری و یا حتی کادر خدماتی بیشتر در معرض ویروس هستند، چرا که تمام کارهای بیمار مانند گرفتن نوار قلب، آزمایش خون، تزریق سرم و ... برعهده پرستار است.
اسدی ادامه داد: هرچند کار دشوار است اما با توکل به خدا پیش می‌رود، همانگونه که در زمان جنگ مردم با جان و دل و با کمترین امکاناتشان در مقابل دشمن مقاومت کردند و با جانشان خانواده و ناموس خود را نجات می‌دادند، امروز نیز ما با جان خود و با کمترین امکانات در بیمارستان‌ها با این ویروس که جان و سلامتی انسان‌ها را هدف گرفته است می‌جنگیم. در این شرایط و در اوج کار، توکل به خدا، توسل به ائمه معصومین(ع) و زمزمه دعا و ذکر به ما آرامش می‌دهد.
دعا در حین کار برای شفای بیماران
پرستار بیمارستان هاجر شهرکرد اظهار کرد: در این شرایط که خانواده‌ها نگران سلامتی خود و اعضای خانواده‌هایشان هستند، در حین کارمان، همواره زیر لب آیت‌الکرسی، صلوات و ذکر «بسم الله الرحمن الرحیم» را زمزمه می‌کنیم و از خداوند برای شفای بیماران کمک می‌طلبیم. بیمارستان در حالت عادی روزهای سخت و پربیماری را پشت سر می‌گذارد و تا قبل از ویروس کرونا، با ویروس آنفولانزا دست و پنجه نرم می‌کردیم، در آن زمان تصور می‌کردم سخت‌ترین شرایط را پشت سر می‌گذاریم اما شرایط امروز به مراتب بسیار دشوارتر است.
آرزوی یک پرستار
این پرستار ادامه داد: تنها زمانی که بشنویم آمار کشته‌ها و مبتلایان به ویروس کرونا رو به کاهش است و یا ثابت مانده، اوج خوشحالی و شادی ما است چرا که دغدغه‌ای مهم‌تر از سلامتی وجود ندارد.
وی تصریح کرد: امروز شاهدیم که مرگ برخی بیماران کرونایی در غربت اتفاق می‌افتد و خانواده نمی‌توانند با اجرای برنامه‌های معمول همیشگی تسکین یابند، لذا متوفی مبتلا به کرونا غریبانه راهی دیار باقی می‌شود. مردم با رعایت نکات بهداشتی باید سلامتی خود و خانواده‌شان را حفظ کنند.
توصیه‌های یک پرستار به مردم
این پرستار جوان اظهار کرد: ما به بیماری هیچکدام از هم استانی‌هایمان راضی نیستیم، افراد سالمند چشم و چراغ خانواده‌ها هستند و اگر خم به ابرو بیاورند نگرانی بزرگ برای اعضای خانواده ایجاد می‌شود، هیچکس تحمل ناراحتی این بزرگان را ندارد پس برای سلامتی اعضای خانواده تک‌تک ما افراد جامعه باید نکات بهداشتی را رعایت کنیم.
وی تصریح کرد: البته مردم این استان نسبت به استان‌های دیگر قانون قرنطینه و نکات بهداشتی را رعایت کردند و خدا را شکر نوروز امسال مسافرت و دید و بازدید به حداقل رسید. اما باید مراقب گروه‌های پرخطر باشیم و هر چه بیشتر نکات توصیه شده را رعایت کنیم، این ویروس منحوس زودتر نابود می‌شود.
اسدی در پایان گفت: پیام کادر درمانی بیمارستان هاجر شهرکرد به مردم استان این است که خانه امن‌ترین جای ممکن برای در امان ماندن از این ویروس است، درست است که ویروس کرونا در هوا نیست اما سطوح مهم‌ترین و بدترین ناقل‌های این ویروس هستند پس حتی‌الامکان در خانه بمانیم.
انتهای پیام
