ناکامی جنگ کهنه علم و دین به دنبال ویروس کرونا
یکی از مدرسان قرآن کشورمان معتقد است؛ برخی به بهانه این ویروس، می‌خواهند جنگ کهنه و ساختگی علم و دین را لباس حیات بپوشانند که به خواست خدا ناکام خواهند ماند.
به گزارش ایکنا؛ حجت‌الاسلام والمسلمین علی صبوحی از مدرسان مؤسسه قرآن و عترت «طاها» بوشهر، یادداشتی درباره «قرآن و مشاوره خانواده» با محوریت شیوع ویروس کرونا نوشته و در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده است که در ادامه می‌خوانید.
بسم الله الرحمن الرحیم
«خَابَ الْوَافِدُونَ عَلَى غَيْرِكَ وَ خَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ إِلاَّ لَكَ وَ ضَاعَ الْمُلِمُّونَ إِلاَّ بِكَ وَ أَجْدَبَ الْمُنْتَجِعُونَ إِلاَّ مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَكَ»
سلام و رحمت خدا بر شما
خودم و همه متدبران عزیز قرآن کریم را به ضرورت بهره‌مندی از فرصت بسیار ارزشمند ماه رجب توصیه می‌کنم، ماه عبادت و ذکر و عبودیت و فکر؛
چنانکه می‌دانید مسئله اول این روزهای جامعه ما، ویروسی به نام کرونا است.
از آسیب‌های این ویروس درباره سلامتی مردم عزیزمان به خدا پناه می‌بریم: «قل أعوذ برب الفلق من شر ما خلق»
و چندین برابر بیشتر از فضای جنجالی رسانه‌ها درباره این ویروس نگرانیم و باز هم بر خدا توکل می‌کنیم، چون معتقدیم که شیطان از این طریق در پی ایجاد حزن و ناامنی در جامعه مؤمنان است و صد البته نمی‌تواند به کسی ضرری برساند مگر به اذن خدا، پس باید بر خدا توکل کرد: «إِنَّمَا النَّجْوَى مِنَ الشَّيْطَانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَلَيْسَ بِضَارِّهِمْ شَيْئًا إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ» (مجادله، ۱۰)
برخی به بهانه این ویروس، می خواهند جنگ کهنه و ساختگی علم و دین را لباس حیات بپوشانند که به خواست خدا ناکام خواهند ماند و به اعتقاد ما شیاطین و یا پیروان ناآگاه ایشان هستند که یا عناد دارند و یا نه الفبای دین را می‌فهمند و نه الفبای علم را.
به طور قطع نه دین، مخالف بهداشت و درمان و علم پزشکی است و نه علم پیشگیری و درمان، مخالف دعا، توسل، توکل و نگاه توحیدی است.
بالاتر از آن، رعایت بهداشت و توجه به درمان از توصیه‌های مهم دینی است، چه اینکه دانش پزشکی خود از شواهد توحید و نگاه ناب توحیدی است.
بر همین اساس، بعید است عالم بصیر دینی با دانشمند پزشکی بر سر بهداشت و درمان مشکل پیدا کند و یا پزشک متعهد با عالم دینی بر سر توحید و توکل و توسل و دعا و مناجات زاویه پیدا کند.
اما عزیزان از این جنگ نخ‌نما که بگذریم، فضای رسانه‌های موافق دین را بین دو دیدگاه دینی مردد می‌بینیم:
۱. برخی با استناد به معارفی مانند «أَيْنَمَا تَكُونُوا يُدْرِكْكُمُ الْمَوْتُ وَلَوْ كُنْتُمْ فِي بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ» (نساء، ۷۸) بر این باورند که نیازی به احتیاط و مراقبت ویژه در برابر ویروس کرونا نیست، چون اگر قرار بر مردن باشد، هرکجا که باشید و هر قدر هم که بخواهید خودتان را از خطر دور نگه دارید و از خودتان محافظت کنید، باز هم مرگ شما را درک خواهد کرد و گرفتار مرگ خواهید شد.
۲. برخی هم با استناد به معارفی مانند «لَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ» (بقره، ۱۹۵) بر این باورند که انسان باید به‌طور خاص در برابر ویروس کرونا از خودش محافظت کند و گرنه مصداق «خود را به هلاکت انداختن» است و قطعا حرام؛ لذا در این ایام، خانه‌نشین شده‌اند و دست از انجام امور عادی زندگی کشیده‌اند.
به راستی کدام دیدگاه صحیح است؟ بی‌تردید هر دو معرفت مذکور برخاسته از قرآن و صحیح است و فقط باید حدود و ثغور آن را شناخت.
اگر به سیاق آیه «أَيْنَمَا تَكُونُوا يُدْرِكْكُمُ الْمَوْتُ وَلَوْ كُنْتُمْ فِي بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ» (نساء، ۷۸) مراجعه کنیم می‌فهمیم که منظور این است که به بهانه ترس از مرگ از انجام وظیفه الهی خودتان (جهاد) کوتاهی نکنید چون مرگ دست خداست و اگر او بخواهد جان شما را بگیرد، هرجا که باشید و هرقدر هم که از خودتان محافظت کنید باز هم او قادر است بر اینکه جان شما را بستاند.
همچنین اگر به سیاق آیه «لَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ» (بقره، ۱۹۵) مراجعه کنیم می‌فهمیم که منظور این است که با ترک انجام وظیفه (انفاق) خود را به هلاکت نیاندازید.
