حجتالاسلاموالمسلمین نورالدین ضیائی، مسئول فرهنگی اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان شهرکرد در رابطه با دو عالم ربانی که در صحن امامزادگان حلیمهوحکیمه(ع) بیان کرد: مُلا آخوند محمدابراهیم دهکردی بزرگ خاندانآل ابراهیم و پدر ایشان، ملا علیاکبر و جدشان ملاعلی جان از اهالی علم و تقوا بودهاند.
وی ادامه داد: مُلا آخوند دهکردی در سال 1210 قمری در شهرکرد به دنیا آمد، در اصفهان به تحصیل اشتغال داشته و به درجه اجتهاد رسید، وی همچنین از شاگردان سید محمدباقر شفتی، معروف به سید حجتالاسلام است.
حجتالاسلام ضیائی گفت: مُلا آخوند دهکردی پیشنماز مسجد محله نو اصفهان بوده و به نشر احکام و اصلاح امور مردم اهتمام تمام داشته است به طوری که مرحوم آیتالله میرسیدحسن مدرس اصفهانی درباره ایشان فرموده بود که محله از برکت وجود آن نور چشم، گلستان شده است.
سکونت مُلا آخوند دهکردی در شهرکرد
وی اظهار کرد: ایشان پس از سالها اقامت در اصفهان به درخواست اهالی شهرکرد از سید حجتالاسلام شفتی برای اعزام آخوند ملامحمد ابراهیم در سال 1246 به آن دیار و به سفارش حجتالاسلام شفتی عازم شهرکرد شده به اقامه نماز جمعه و جماعات و حلوفصل مشکلات مردم میپردازد و با اجازه اجتهادی که از سید حجتالاسلام شفتی داشت، به عنوان حاکم شرع استان، احکام شرعی را اجرا می کرد.
این کارشناس مذهبی تصریح کرد: وی نماز را در مسجد قدیمی اتابکان جنب امامزادگان حکیمهوحلیمه خاتون(س)، که هم اکنون نیز موجود است، اقامه میکرد، مُلا آخوند دهکردی در تمام عمر با مساعدت آیتالله سیدمحمدباقر دهکردی، امور مردم محل را با نهایت درایت انجام می داد و در تمام مراحل زندگی یار و یاور یکدیگر بودند.
وی با بیان اینکه منزل مُلا آخوند دهکردی واقع در محله دشتدهایها در سمت غربی قلعه دهکرد بود، گفت: همسرش به نام «عزت نسا» از فامیل مطلبیها که در آن زمان از بزرگان قوم محسوب میشدند بود، وی دو فرزند پسر به نامهای ملا محمدحسن دهکردی معروف به آقازاده بزرگ و ملا محمدحسین دهکردی معروف به آقازاده کوچک و چهار دختر به نامهای فاطمه همسر حاج سیدحسن، خاتونجان همسر سید محمدباقر، خانم همسر آفتحالله و خانم سلطان همسر نورمحمد جناب معروف به جناب فاضل باقی ماند.
مسئول فرهنگی اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان شهرکرد بیان کرد: از مُلا آخوند دهکردی دفتر شرح حال در معرفی خاندانش موجود است که به خواهش یکی از دوستان صمیمی خود که اهل فضل و عرفان بود به نام «عبرت نامه» در سال 1275 هجری قمری نگاشته و در آن از اوضاع و احوال زمان و طرز سلوک ارباب استیلایافته بر مردم آن ناحیه را حکایت کرده است.
وی افزود: سرانجام مُلا آخوند دهکردی پس از عمری که در تحصیل علم و تلاش در ترویج و نشر احکام سپری کرد، حدود سالهای ۱۲۸۰ تا ۱۲۸۵ هجری قمری، به ملکوت اعلی پیوست و در جوار امامزاده حکیمه و حلیمه(س) خاتون شهرکرد به خاک سپرده شده است.
معرفی سید جلالالدّین بتشکن
حجتالاسلام ضیائی در ادامه در رابطه با «سید جلالالدّین بتشکن» فرزند آخوند ملا محمّدحسین بن آخوند ملّا محمّدابراهیم دهکردی، بیان کرد: وی از علمای اواخر دوره قاجاریه بود که سالها در نجف اشرف به تحصیل مشغول بوده و از محضر علمای بزرگ آن دیار خصوصاً آخوند ملا محمدکاظم خراسانی بهره گرفت.
وی ادامه داد: او از طرفداران مشروطیت ایران بود و به منظور مبارزه با استبداد به زادگاه خود، دهکرد، مراجعت کرد.
این کارشناس مذهبی با بیان اینکه او حامی مظلومان و مخالف خوانین و زورگویان بود، افزود: مخالفینش که منافع خود را در خطر دیدند عدّهای از عوام الناس و مردم جاهل را تحریک کردند و به دروغ مدعی شدند آقاجلالالدّین قصد اعزام جوانان به خدمت اجباری دارد، لذا آن جماعت فریبخورده در سال ۱۳۰۶ شمسی به منزل او هجوم برده و او را شهید کردند، پیکرش در جوار امامزاده حلیمهوحکیمه خاتون(س) در دهکرد و در جوار جدش مُلا آخوند دهکردی مدفون شده است.
انتهای پیام