در محضر حضرت زهرا(س) شرمنده نباشیم
گروه شبکه اجتماعی: پاسدار شهید براتعلی داودی ارادت بسیاری به حضرت زهرا(س) داشت که نمونه‌هایی از این ابراز ارادت در کتاب «ماشال» منتشر شده است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)،
کانال شهید براتعلی داودی در تازه‌ترین پست خود به خاطره‌ای از این شهید
پرداخته و از ابراز ارادت این شهید نسبت به حضرت زهرا(س) یاد کرده است؛
«به اهل بیت ارادت بسیاری داشت؛ از همه بیشتر به حضرت زهرا(س)، خط قرمزش پایبندی به احکام دین بود. به نماز و مسجد خیلی اهمیت می‌داد. بیشتر وقت‌ها می‌دانستم روزه است. کمک به نیازمندان و افراد ناتوان را وظیفه همه می‌دانست. به همین خاطر، گروهی از بچه‌های مسجد را جمع کرده بود تا این کار را تشکیلاتی و با نظم بیشتری انجام بدهد.
مثلاً بچه‌ها را تقسیم کرده بود و به هر کسی مسئولیتی داد؛ مسئول شناسایی، پشتیبانی، مالی و... گاهی پیش می‌آمد چند نفر کم کاری می‌کردند. آدمیزاد است دیگر، به هر حال احساس خستگی می‌کند. اینجور که می‌شد، سریع یک جلسه دورهمی می‌گذاشت و اجازه می‌داد بچه ها حرف‌هایشان را بزنند.
با تمام شدن صحبت‌ها، خودش خیلی کوتاه در مورد ارزش کمک به دیگران صحبت می‌کرد. می‌گفت: در روایات هست که رسیدگی به بندگان خدا از هفتاد حج در پیشگاه خدا بالاتر است.
آخر صحبت‌هایش همیشه می گفت: « اگر ما ذره‌‌ای از دستورات دین، مخصوصاً نماز و روزه، کوتاهی کنیم و حواسمان به همسایه‌ها و نیازمندان نباشد، فردا باید پیش حضرت زهرا(س) جواب پس بدهیم. نکند در محضر حضرت زهرا شرمنده باشیم.»
بعد از این حرف‌هایش بود که بچه‌ها جان دوباره می‌گرفتند و کارها با سرعت بیشتری پیش می‌رفت...»
یادآور می‌شود، پاسدار شهید براتعلی داودی سال 1337 در مشهد مقدس و در خانواده‌ای محروم متولد شد. وی از نوجوانی به جلسات مذهبی و عزاداری سیدالشهدا(ع) متمایل شد. با شروع نهضت اسلامی به سیل خروشان امت ایران پیوست و در این مسیر برای اقامه نظام اسلامی تلاش کرد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و با آغاز جنگ تحمیلی سه سال در جبهه‌های مختلف به نبرد با دشمنان انقلاب پرداخت. وی یک مرتبه در عملیات طریق‌القدس مجروح شد و پس از بهبودی به جبهه بازگشت. یک مرتبه نیز در کردستان مجروح شد و یکی از انگشتان دست چپش قطع شد تا در نهایت در پیرانشهر بر اثر آسیب‌دیدگی شدید و قطع یک دست و دو پا در 28 فروردین 62 به شهادت رسید تا پیکر پاکش پس از تشییع در خواجه ربیع مشهد به خاک سپرده شود.
«به اهل بیت ارادت بسیاری داشت؛ از همه بیشتر به حضرت زهرا(س)، خط قرمزش پایبندی به احکام دین بود. به نماز و مسجد خیلی اهمیت می‌داد. بیشتر وقت‌ها می‌دانستم روزه است. کمک به نیازمندان و افراد ناتوان را وظیفه همه می‌دانست. به همین خاطر، گروهی از بچه‌های مسجد را جمع کرده بود تا این کار را تشکیلاتی و با نظم بیشتری انجام بدهد.
مثلاً بچه‌ها را تقسیم کرده بود و به هر کسی مسئولیتی داد؛ مسئول شناسایی، پشتیبانی، مالی و... گاهی پیش می‌آمد چند نفر کم کاری می‌کردند. آدمیزاد است دیگر، به هر حال احساس خستگی می‌کند. اینجور که می‌شد، سریع یک جلسه دورهمی می‌گذاشت و اجازه می‌داد بچه ها حرف‌هایشان را بزنند.
با تمام شدن صحبت‌ها، خودش خیلی کوتاه در مورد ارزش کمک به دیگران صحبت می‌کرد. می‌گفت: در روایات هست که رسیدگی به بندگان خدا از هفتاد حج در پیشگاه خدا بالاتر است.
آخر صحبت‌هایش همیشه می گفت: « اگر ما ذره‌‌ای از دستورات دین، مخصوصاً نماز و روزه، کوتاهی کنیم و حواسمان به همسایه‌ها و نیازمندان نباشد، فردا باید پیش حضرت زهرا(س) جواب پس بدهیم. نکند در محضر حضرت زهرا شرمنده باشیم.»
بعد از این حرف‌هایش بود که بچه‌ها جان دوباره می‌گرفتند و کارها با سرعت بیشتری پیش می‌رفت...»
یادآور می‌شود، پاسدار شهید براتعلی داودی سال 1337 در مشهد مقدس و در خانواده‌ای محروم متولد شد. وی از نوجوانی به جلسات مذهبی و عزاداری سیدالشهدا(ع) متمایل شد. با شروع نهضت اسلامی به سیل خروشان امت ایران پیوست و در این مسیر برای اقامه نظام اسلامی تلاش کرد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و با آغاز جنگ تحمیلی سه سال در جبهه‌های مختلف به نبرد با دشمنان انقلاب پرداخت. وی یک مرتبه در عملیات طریق‌القدس مجروح شد و پس از بهبودی به جبهه بازگشت. یک مرتبه نیز در کردستان مجروح شد و یکی از انگشتان دست چپش قطع شد تا در نهایت در پیرانشهر بر اثر آسیب‌دیدگی شدید و قطع یک دست و دو پا در 28 فروردین 62 به شهادت رسید تا پیکر پاکش پس از تشییع در خواجه ربیع مشهد به خاک سپرده شود.
