سقوط خلبان در سکوت روزنامه‌ها!
گروه جهاد و حماسه ــ پیکر خلبان میگ - ۲۹ در سکوت روزنامه‌ها به خاک سپرده شد. پیش از این یک عادت تاریخی قهرمان‌پروری بعد از مرگ داشتیم که به ظاهر در آستانه خداحافظی با این فرهنگ تاریخی هستیم و بعد از این قهرمانان را در سکوت دفن خواهیم کرد.
به گزارش خبرنگار ایکنا؛ هواپیمای جنگی میگ-۲۹ متعلق به نیروی هوایی ارتش، روز چهارشنبه ۴ دی در منطقه عمومی شمال غرب ایران و در حین اجرای ماموریت دچار سانحه شد و خلبان آن به شهادت رسید. رحمت مهدوی، یک فعال سیاسی درباره ابعاد پوشش رسانه‌ای این خبر یادداشتی را نوشته است که در ادامه می‌خوانید.
اگر صفحه اول روزنامه‌های روز شنبه مورخ ۹۸/۱۰/۷ را بررسی کرده باشید، حتماً ملاحظه کردید که هیچ خبری از شهادت سرهنگ خلبان محمدرضا رحمانی به چشم نمی‌خورد. باید بپذیریم که اساساً سال‌هاست با قهرمانان واقعی خود بیگانه شدیم و این روز‌ها بیش از هر زمان دیگر کشته و مرده سلبریتی‌ها و قهرمانان لایک‌خور هستیم.
اگر همین امروز خبر کوچ سحرتبر از ایران منتشر شود، فردا همه مطبوعات که چه عرض شود، حتی بعضی جامعه‌شناسان نیز دست به قلم خواهند شد.
در مورد سرهنگ خلبان شهید محمدرضا رحمانی گفته شده، او یکی از خلبانان زبده و باتجربه نیروی هوایی ارتش بود که با انجام صد‌ها مرحله پرواز در مأموریت‌های گوناگون کارنامه درخشانی از خود به یادگار گذاشته است.
اگر تمامی سایت‌ها و خبرگزاری‌ها جستجو شود، اطلاعاتی بیشتر از این به دست نمی‌آید. با وجود ده‌ها روزنامه، اگر در مورد یک نخبه ملی هیچ اطلاعاتی در دست نباشد، واقعاً معلوم نیست ما باید مرگ چه چیزی را هشدار دهیم. هشدار مرگ رسانه‌ها و مطبوعات؟ هشدار مرگ قهرمانان، یا هشدار فراگیری پوچی و سطحی‌نگری را علم کردن؟ بار‌ها و بار‌ها اتفاق افتاده است که پرتیراژترین روزنامه‌های کشور نیز گاه خبر‌های تکراری فضای مجازی را بعد از چند روز منتشر کردند، اما برای پوشش دادن چنین رویداد‌هایی دچار وسواس تصمیم‌گیری می‌شوند.
در صداوسیما نیز دقیقاً مشخص نیست به جز تبلیغ برند دوغ و نوشابه، دست‌اندرکاران سرگرم تولید چه برنامه‌ای هستند که خبر شهادت یک قهرمان ملی در قالب یک خبر ۱ دقیقه‌ای پوشش داده می‌شود. به راستی در صدا و سیمای آذربایجان شرقی و اردبیل مدیران مشغول، تدوین کدام استراتژی و برنامه‌ها هستند که بعد از گذشت چند روز از سقوط جنگنده میگ -۲۹ فرصت کافی و لازم برای تدوین یک کلیپ چند دقیقه‌ای برای ارسال به صداوسیمای مرکز را نداشتند؟
واقعیت تلخی است، اما باید گفته شود پیکر خلبان قهرمان آذربایجانی در سکوت روزنامه‌ها به عنوان چشم و چراغ جامعه به خاک سپرده شد، پیش از این ما یک عادت تاریخی داشتیم و آن قهرمان‌پروری بعد از مرگ بود که به ظاهر در آستانه خداحافظی با این فرهنگ تاریخی هستیم و بعد از این قهرمانان و پهلوانان را در سکوت دفن خواهیم کرد.
انتهای پیام
