ضرورت ایجاد فرصت شغلی متناسب با هنر نخبگان قرآنی

سیدمصطفی حسینی اهل شهر قزوین و دارنده رتبه دوم در رشته قرائت تحقیق سی‌وپنجمین دوره مسابقات بین‌المللی قرآن به نقش راهبردی استادان پیشکسوت در تربیت نسل جوان قرآنی پرداخت. وی که پرورش‌یافته جلسات سنتی قرآن است می‌گوید: بهتر است به جذابیت این جلسات در عصر تکنولوژی افزوده شود تا افراد بیشتری را جذب کند و این جلسات مانند دهه‌های شصت و هفتاد رونق گیرند. در ادامه مشروح گفت‌وگوی این قاری بین‌الملی را با خبرنگار ایکنا می‌خوانید؛

حسینی با بیان اینکه در کشور مصر تلاوت قرآن شغل محسوب می‌شود، اتحادیه دارد و حقوقی برای آن تعریف شده است، گفت: البته  چنین انتظاری نداریم، اما حداقل باید از جوانان برتر حوزه‌های قرآنی در زمینه هنر تلاوت استفاده شود.

وی درباره نقش اساسی استادان قرآن در تربیت نسل جوان اظهار کرد: اگر استادانی چون محمدتقی مروت و مولایی (ابراهیم پورفرزیب) یا محمدکاظم نداف در شهر قزوین نبودند و شیوه نوین قرائت قرآن را وارد ایران نمی‌کردند، معلوم نبود که وضع قرائت ایران به چه شکل بود و شاید هنوز قرآن به سبک دعاخوانی قرائت می‌شد.

حسینی ادامه داد: اگر این استادان از قاریان مطرح و برجسته مصری با شنیدن رادیو‌ آن هم به سختی تقلید نمی‌کردند تا به شاگردان جلسه‌شان ارائه دهند، معلوم نبود که وضعیت قرائت در ایران چگونه بود. آنها با عشق و علاقه و پشتکار این امر را انجام دادند و نقش پایه‌ای در این زمینه داشتند. حتی اگر این کار دیرتر انجام می‌شد، پیشرفت قاریان هم کندتر بود.

جایگاه جلسات قرآن

این قاری بین‌المللی گفت: زمانی که به دنبال یادگیری علم قرائت قرآن بودم به ضرس قاطع می‌گویم که فقط جلسات سنتی قرآن در زمینه تلاوت تخصصی فعال بودند.

حسینی با ابراز گلایه از پیشرفت نکردن جذابیت جلسات قرآن همگام با زمانه، اظهار کرد: این امر موجب شده که شرکت در جلسات کمرنگ‌ شود، حال آنکه افزودن جذابیت‌های دیگر در کنار آموزش قرآن به بچه‌ها و استفاده از تکنولوژی و بهره‌مندی از وسایل نوین می‌تواند به رونق این جلسات بینجامد و منجر به علاقه نوجوانان به این جلسات شود.

این مدرس قرآن با اشاره به نقش رسانه در بازتاب فعالیت جلسات قرآن، اضافه کرد: این گونه همه متوجه می‌شوند که جلسات قرآن مانند شب شعرها و محافلی هست که جذاب است. لذا نیاز داریم تا جلسات قرآن برای افراد ملموس باشد؛ به گونه‌ای که از این جلسات سنتی قرآن مستندسازی کنیم و به معرفی زندگینامه استادان و افرادی که در جلسات حضور دارند پرداخته شود. این زمینه‌ای است تا جوان امروز به این جلسات گرایش پیدا کند. بنابراین محدود کردن برنامه‌های قرآنی به شبکه قرآن و معارف سیما از لحاظ استراتژیک، مصداقی از سکولار کردن است، یعنی دین را به گوشه‌ای راندن و جدا کردن دین از زندگی مردم.

این قاری جوان کشورمان درباره نیازهای آموزشی قاریان قرآن بیان کرد: در هر کاری نیازمندیم که اهل آن حرفه به دنبال به‌روز کردن اطلاعات خود باشند.

حسینی با اشاره به اینکه متأسفانه این موضوع کمتر در میان قرآنیان صدق می‌کند، اظهار کرد: خاطرم هست هنگامی که در مسابقات زیر 16 سال شرکت می‌کردم، دوره‌هایی برای ارتقا و بازآموزی برای برگزیدگان رتبه اول تا پنجم برگزار می‌کردند. این دوره‌ها در من بسیار اثرگذار بود. حال این دوره باید در طول سال برای قاری یا حافظ برگزار شود.

نبود فضایی برای ارائه هنر تلاوت

وی ادامه داد: تا چه میزان می‌خواهیم علم تلاوت را در یک قاری افزایش دهیم و حال آنکه جایی برای ارائه ندارد. متأسفانه برگزاری کرسی‌ها و محافل قرآنی منوط به ماه مبارک رمضان است. مراد برپایی کرسی‌های دائمی تلاوت قرآن است که علم قاری را افزایش می‌دهد.  

این قاری بین‌المللی کشورمان با اشاره به روایتی «اَلتَّجْرﺑَﺔُ فَوْقَ الْعِلْمِ» افزود: تجربه موجب کسب علومی می‌شود که از طریق آموزش آکادمی نمی‌توان به آن دست یافت. لذا کمبود‌ها از عدم اهتمام برای کرسی‌های قرآن، کمبود مستمع و نبود توجه برای پرورش مستمع قرائت در کشور است. به این معنا که جذابیت تلاوت‌ مجلسی اصلاً در رسانه‌ها خوب نمایش داده نمی‌شود یا فقط به صورت برنامه کلیشه‌ای آن هم محدود به شبکه قرآن و معارف سیما یا پیش از اذان‌هاست. حال آنکه غرض از پخش مداحی از شبکه‌های صداوسیما اصطلاحاً حال خوش برای مردم است و باید این حال خوش در زمینه استماع تلاوت قرآن نیز برای مردم جا بیفتد که این ناشی از غفلت متولیان این امر است.

وی درباره استقبال نهادهای قرآنی از ظرفیت قاریان جوان در فعالیت‌های قرآنی، تصریح کرد: تلاوت قرآن در کشورما اصلاً حرفه‌ای نیست. بنابر این قاری قرآن باید حتما شغلی در کنار آن داشته باشد، شغلی که نهاد قرآنی و یا سازمان‌های قرآنی آن را ایجاد نکرده‌اند. یعنی هنگامی قاری عشق و علاقه‌اش تلاوت قرآن است. لذا علاقه‌مند است تا در این عرصه حرفه و شغلی داشته باشد. این موضوع مهمی است.

حسینی با اشاره به اینکه در کشور مصر تلاوت قرآن شغل محسوب می‌شود، اتحادیه دارد و حقوقی برای آن تعریف شده است، اضافه کرد: البته چنین انتظاری از ایران نداریم، اما حداقل باید از جوانان برتر در حوزه‌های قرآنی در زمینه و هنر خودشان استفاده شود. این موضوع در راستای حرفه‌ای‌تر شدن قاریان است. هنگامی که شغل قاری با علاقه و عشقش، که امر تلاوت قرآن است، مرتبط باشد موجب می‌شود که علمش نیز افزوده شود و همچنین از لحاظ فرهنگی نیز برای جامعه‌اش مفید باشد.

فایده مسابقات

وی درباره برپایی مسابقات در ایجاد زمینه‌های جذب جوانان به عرصه‌های قرآنی بیان کرد: برپایی مسابقات قرآن به صورت کلی خوب و مطلوب است و رهبر معظم انقلاب همیشه تأکید می‌کنند که زمینه‌ای برای انگیزه است. اصلاً معلوم نبود که اگر مسابقات نبودند، این همه قاری حرفه‌ای پرورش پیدا می‌کرد و به این اندازه قراء می‌توانستند پیشرفت کنند. رقابت در هر چیزی یکی از ارکان پیشرفت است، اما رقابت نباید دستخوش سلیقه‌ها شود که اثر خودش را نخواهد داشت.

این قاری جوان درباره دعوت از قاریان مصری برای محافل اظهار کرد: در برهه‌ای از زمان این کار خوبی بود، اما معتقدم قاریانی که در حال حاضر در مصر هستند، توانایی گذشتگانشان را ندارند که هم وقت و هزینه صرف شود و هم اینکه با وجود این همه قاری خوب در کشور آن گونه که باید از آنها استفاده نشده است. تاکنون سابقه نداشته است که کشور مصر از قاریان دیگر کشورها برای محافلش دعوت کند و از قاریان خودش بهره‌مند می‌شود. آیا در ایران به اندازه کافی از قراء بین‌المللی و ممتاز و برجسته کشور دعوت شده است؛ به این معنی که صدای قراء و چهره آنها برای دیگران آشنا باشد؟ بهتر است این هزینه صرف برپایی محافل برای آشنایی بیشتر با قراء کشورمان شود.

انتهای پیام