نقش اسامی اهل بیت(ع) در تکوین نظام آفرینش/ تبسم روز با نام علی(ع)

به گزارش ایکنا؛ سیدمجتبی حسینی، پژوهشگر دین و اخلاق در هشتمین شب سوگواری دهه عاشورا در دبیرستان صدیقین به ادامه بحث پیرامون عبارت «فما احلی اسمائکم» از زیارت جامعه کبیره پرداخت و عنوان کرد: ممکن است برای ما هم پیش بیاید که هنگام گرفتاری نام اهل بیت(ع) را به زبان بیاوریم و تمام وجودمان را حلاوت و لذت فرا بگیرد. باید توجه داشته باشیم که صرفا به مباحث نظری «احلی اسمائکم» نپردازیم و دل و ذائقه خود را محروم نکنیم. آن زمانی که ما درگیر مسائل نظری این عبارت هستیم، افراد دیگری دارند از این عبارت لذت می‌برد. بعضی چیز‌ها «شنیدنی» نیست، «چشیدنی» است.
وی ادامه داد: در کنار مباحث فکری و نظری نباید خودمان را از این حلاوت محروم کنیم. هر کسی برای خودش بهره‌ای از این حلاوت دارد. در شب‌های قبل عرض کردم که امام سجاد(ع) می‌فرمایند: «إِلَهِی مَنْ ذَا الَّذِی ذَاقَ حَلاوَةَ مَحَبَّتِکَ فَرَامَ مِنْکَ بَدَلاً وَ مَنْ ذَا الَّذِی أَنِسَ بِقُرْبِکَ فَابْتَغَى عَنْکَ حِوَلاً؛ خدایا، کیست که شیرینی محبت تو را چشیده باشد و جز تو آهنگ دیگری را بکند و کیست که به مقام قرب تو انس گرفته باشد و رو گرداندن از تو باشد».
کارشناس معارف اسلامی افزود: یک نفر خدمت امام صادق(ع) عرض کرد: من ملحدم و یک گروهی هم مرید من هستند. من آمدم با شما بحث کنم با این شرط که اگر من بر شما پیروز شدم همه پیروان شما باید تابع من شوند. اگر شما بر من پیروز شدید من و پیروان تابع شما می‌شویم. امام صادق(ع) قبول کرد. امام، یکی از اصحاب به نام «هشام» را فرستاد تا با آن شخص بحث کند. چند دقیقه بیشتر طول نکشید که آن شخص آمد و بر حقانیت امام شهادت داد. دلیلش این بود که وقتی خواست با هشام مناظره کند، هشام از قبول شرطی که او با امام صادق(ع) گذاشته بود امتناع کرد و گفت: تو می‌خواهی با من بحث نظری کنی، اما من حقیقت را دیده‌ام. من نمی‌توانم بگویم آنچه دیده‌ام و به حقیقت دریافته‌ام اشتباه است.
مولف کتاب «مقامات اولیا» ادامه داد: امام سجاد(ع) هم در دعای خود می‌گوید: چه کسی محبت تو را چشید و سراغ کس دیگری رفت. این‌هایی که سراغ کس دیگر می‌روند حلاوت محبت را نچشیده‌اند. اگر کسی به این محبت دستیابی پیدا کند خواهد دریافت که واقعا بی‌نظیر است. آن‌هایی که با این اسم زندگی‌شان را عوض کردند به این دلیل بود که ذائقه‌شان حلاوت محبت را چشید.
حسینی خاطر نشان کرد: زمانی که خداوند خواست انسان را خلق کند ملائکه سوال کنند برای چه می‌خواهی انسان را بیافرینی؟ «وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ کُلَّهَا؛ و [خدا]همه [معانى]نام‌ها را به آدم آموخت»(بقره/۳۱). خداوند کل اسما را به آدم یاد داد. در ادامه آیه می‌فرماید: «ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِکَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِی بِأَسْمَاءِ هَؤُلَاءِ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ؛ سپس آن‌ها را بر فرشتگان عرضه نمود و فرمود: اگر راست مى‏ گویید از اسامى این‌ها به من خبر دهید». این چه اسمی است که ملائکه نمی‌دانند؟ این چه اسمی است که خداوند تمام دانش‌های مورد نیاز آدم را در آن قرار داد؟ در این اسامی هم دانش وجود دارد و هم هنر و هم شیرینی و هم درمان.
وی اضافه کرد: نظام این عالم نظام اسما است. خداوند این اسامی را به آدم یاد داد و تمام مسائل عامل تحت یکی از این عناوین و اسامی قرار می‌گیرد. این تعداد اسما یک تعداد محدودی است که خیلی چیز‌های دیگر عالم تحت آنهاست. مثلا اگر شما بگویی «علی» فقط مقصود پسر علی بن ابی‌طالب نیست بلکه عنوانی است از علیّ اعلی که خیلی از امورات عالم با این کد شناخته می‌شود. خیلی از عناوین این عالم از جماد و نبات و حوادث و ایام و ساعات به نام یک نفر شناخته می‌شود.
مولف کتاب «دینداری در دنیای معاصر» گفت: اگر کسی اینگونه به قضیه نگاه کند هم به لحاظ معرفتی و قال و هم از لحاظ حس و حال دنیایش دنیای دگرگونی می‌شود. در این صورت وقتی با یک مسئله‌ای در این دنیا مواجه می‌شود هم یک دید عمیق و چندبعدی پیدا می‌کند و هم حالش تغییر می‌کند. دیگر دنیا برایش مجهول و گیج و گنگ نیست؛ دنیای با شعور و شناخته‌شده است که با آن ارتباط برقرار پیدا می‌کند.
وی ادامه داد: اگر کسی بداند روز یعنی چه، وقتی می‌گوید روز یعنی دارد می‌گوید «علی». امیرالمومنین(ع) می‌فرمایند: «انا الذی کتب اسمی علی العرش فاستقرت و على السّماوات فقامت، و على الأرض ففرشت، و على الریح فذرت، و على البرق فلمع، و على الوادی فهمع، و على النور فقطع، و على السحاب فدمع، و على الرعد فخشع، و على اللیل فدجى و أظلم، و على النهار فأنار و تبسّم؛ من کسی هستم که اسمم بر عرش نوشته شد و استقرار پیدا کرد ... و بر روز نوشته شد پس نورافشانی کرد و تبسم کرد». اگر شما این روایت را بفهمید همه جای دنیا برای شما حرم امیرالمومنین(ع) می‌شود.
حسینی اظهار کرد: اگر این روایت را درک کنید وقتی به روز نگاه می‌کنید در آن دنبال نورانیت، تبسم و اسم علی(ع) می‌گردید. در اینصورت هر روز ما یک جلوه است. بر اساس این روایت فقط اینگونه نبوده است که با اسم علی(ع) روز نورانی شود بلکه تبسم می‌کند. با این نگاه، هر روز نور آفتاب بر شما تبسم خواهم کرد. اگر آدم به این درک برسد امروزش با دیروزش فرق می‌کند.
انتهای پیام